Het went niet, vind ik. Al begrijp ik de mensen om me heen die gewoon energie genoeg hebben ook wel. Je ziet het niet aan me. En ik ga er ook niet steeds iets over zeggen.
Maar Lyme maakt eenzaam, net als veel andere onzichtbare chronische ziekten.

Ik heb gelukkig een begripvolle man, die heeft mij ook in goede tijden meegemaakt dus ziet het verschil goed, en weet dat ik niet anders kan dan wat ik doe, (minibeetjes) maar ik kán het nog doen. En wat begrip van de omgeving die je niet dagelijks ziet betreft? Mijn man zegt dat ik het hun niet hoef uit te leggen. Maar ik zou het dolgraag wél willen.
Hoe meer je het probeert hoe verdrietiger je wordt, door het onbegrip wat je in de ogen leest van degene die naar jou luisteren. Alleen de media aandacht en de filmpjes geven goed weer wat Lyme inhoudt. En dáár kijkt men wél graag naar.
Alleen....men vergeten het ook weer snel.

Straks in de Maand Mei is er weer wat meer aandacht voor Lyme.
Ik denk toch ook dat men het eng vind,

We moeten het er maar mee doen.
Daisy