Lyme hebben... en kinderen krijgen???
Geplaatst: Wo 24 Aug 2016, 13:37
Beste mede lymies,
ik zit met een dilemma. Maar ik zal eerst mijn ziektegeschiedenis even kort vertellen. Ik ben een man van 41 jaar en heb 20 jaar lyme.
In eerste instantie de diagnose CVS gekregen. In 2012 door Meirleir de diagnose lyme gesteld. Later, in 2014 kwam daar bartonella bij en in 2015 nog babesia. Ik heb 2 jaar antibiotica gehad en ook 2 jaar natuurlijke methoden geprobeerd, zoals kruidenprotocollen (sapi, buhner) als ook behandelingen van Klinghard (bee venom en rizolen). Ik ben wel opgeknapt maar kamp nog steeds met veel klachten, heb het gevoel dat het niet verder verbeterd en het dweilen met de kraan open is.
Terug naar het dilemma. Mijn vriendin en ik hebben een kinderwens. We zijn al wat ouder dus de tijd dringt. Ik heb het zo lang mogelijk
proberen uit te stellen met de gedachte eerst zoveel mogelijk beter te worden. De eerste gedachte waar ik mee worstel is de mogelijkheid van overdraagbaarheid. Hier is al het e.e.a. over geschreven in andere topics. Het komt er op neer dat de mogelijkheid niet uitgesloten kan worden (gezien de vastgestelde ervaringen van overdracht binnen gezinnen en stellen, en een enkel wetenschappelijk onderzoek). Maar ook dat er nog veel meer onderzoek nodig is voordat er harde conclusies worden getrokken. Sinds ik mijn vriendin ken hebben wij veilig gevreeën dus via die weg kan zij nog niet besmet zijn. Kortom, ik ben er niet gerust op en de onduidelijkheid maakt me onzeker. Wie kan hier iets zinnigs over zeggen of zijn er stellen die wetende dat één van de twee lyme hebben toch bewust de keuze hebben gemaakt om aan kinderen te beginnen??? En is dit dan allemaal goed gegaan?
Het volgende punt is het fysieke aspect van het krijgen van kinderen. Een kind opvoeden is zwaar, kost veel energie en aandacht. Ik ben mij ervan bewust dat ik concessies/keuzes zal moeten maken (dat moet nu al zoals jullie weten) en hulp zal moeten vragen. Praktisch gezien zal het wel allemaal te regelen zijn maar ik zou in de toekomst (als mijn klachten nog eventueel zullen verbeteren) ook wel graag weer een klein aantal uren willen werken (ben nu werkloos). Het is ook wel een beetje een gevoelskwestie, met een ziekte sta je toch wel een beetje aan de zijlijn bij het opvoeden van een kind (denk ik). Maar misschien zie ik wel teveel beren op de weg... Zijn er mensen die wat dit betreft ervaringen willen delen? Alle opmerkingen/meningen zijn welkom!
Mvg Dirkie
ik zit met een dilemma. Maar ik zal eerst mijn ziektegeschiedenis even kort vertellen. Ik ben een man van 41 jaar en heb 20 jaar lyme.
In eerste instantie de diagnose CVS gekregen. In 2012 door Meirleir de diagnose lyme gesteld. Later, in 2014 kwam daar bartonella bij en in 2015 nog babesia. Ik heb 2 jaar antibiotica gehad en ook 2 jaar natuurlijke methoden geprobeerd, zoals kruidenprotocollen (sapi, buhner) als ook behandelingen van Klinghard (bee venom en rizolen). Ik ben wel opgeknapt maar kamp nog steeds met veel klachten, heb het gevoel dat het niet verder verbeterd en het dweilen met de kraan open is.
Terug naar het dilemma. Mijn vriendin en ik hebben een kinderwens. We zijn al wat ouder dus de tijd dringt. Ik heb het zo lang mogelijk
proberen uit te stellen met de gedachte eerst zoveel mogelijk beter te worden. De eerste gedachte waar ik mee worstel is de mogelijkheid van overdraagbaarheid. Hier is al het e.e.a. over geschreven in andere topics. Het komt er op neer dat de mogelijkheid niet uitgesloten kan worden (gezien de vastgestelde ervaringen van overdracht binnen gezinnen en stellen, en een enkel wetenschappelijk onderzoek). Maar ook dat er nog veel meer onderzoek nodig is voordat er harde conclusies worden getrokken. Sinds ik mijn vriendin ken hebben wij veilig gevreeën dus via die weg kan zij nog niet besmet zijn. Kortom, ik ben er niet gerust op en de onduidelijkheid maakt me onzeker. Wie kan hier iets zinnigs over zeggen of zijn er stellen die wetende dat één van de twee lyme hebben toch bewust de keuze hebben gemaakt om aan kinderen te beginnen??? En is dit dan allemaal goed gegaan?
Het volgende punt is het fysieke aspect van het krijgen van kinderen. Een kind opvoeden is zwaar, kost veel energie en aandacht. Ik ben mij ervan bewust dat ik concessies/keuzes zal moeten maken (dat moet nu al zoals jullie weten) en hulp zal moeten vragen. Praktisch gezien zal het wel allemaal te regelen zijn maar ik zou in de toekomst (als mijn klachten nog eventueel zullen verbeteren) ook wel graag weer een klein aantal uren willen werken (ben nu werkloos). Het is ook wel een beetje een gevoelskwestie, met een ziekte sta je toch wel een beetje aan de zijlijn bij het opvoeden van een kind (denk ik). Maar misschien zie ik wel teveel beren op de weg... Zijn er mensen die wat dit betreft ervaringen willen delen? Alle opmerkingen/meningen zijn welkom!
Mvg Dirkie