Welkom bij het Lymeforum

Abstract

Borrelia miyamotoi, a spirochete found in the hard tick Ixodes ricinus, is thought to cause relapsing fever. The disease caused by this bacterium can manifest with high fever, fatigue and other symptoms. It may also lead to central nervous system involvement with symptoms similar to meningoencephalitis. DNA from ticks from the greater Augsburg region in Germany was subjected to qPCR for Borrelia spp., followed by nested PCR and subsequent sequencing for species identification of the qPCR positive samples. From 112 ticks, 20 were found to be positive for Borrelia. The DNA sequenced showed 50% Borrelia afzelli, 15% Borrelia garinii, 5% Borrelia valaisiana and one sequence was identified as Borrelia miyamotoi. The positive identification of Borrelia miyamotoi is unlikely to be due to contamination.

In conclusion, Borrelia miyamotoi has been found in a tick in the Augsburg region for the first time. This follows on from previous reports of a low incidence of this bacterium in southern Germany around Lake Constance and in the Munich region. This infectious agent should be taken into account when patients present with recurring fever or neurological symptoms which cannot be otherwise explained. Tick-borne relapsing fever should now be considered as a cause of such symptoms and medical professionals should contemplate differential Borrelia testing when presented with corresponding symptoms.

Discussie en conclusie
Deze studie laat zien dat Nederlandse teken de relapsing fever spirocheet B. miyamotoi bij zich kunnen dragen en dat mensen door een tekenbeet aan B. miyamotoi kunnen worden blootgesteld. 18% van de geteste teken zijn positief voor B. burgdorferi sl. en 3.6% waren positief voor B. miyamotoi.

Met meer dan 1 miljoen tekenbeten per jaar in Nederland, kan worden geschat dat er dus jaarlijks ongeveer 36.000 mensen gebeten worden door een teek met de B. miyamotoi-bacterie.

In Figuur 2 is te zien dat zowel de teken positief getest op B. burgdorferi sl. (190/1040) als op B. miyamotoi (37/1040) verspreid zijn over heel Nederland. De B. miyamotoi-positieve teken zijn niet geclusterd maar verdeeld over bijna alle provincies. De tekenbeetmeldingen geven aan dat men op meerdere plekken in Nederland kan worden blootgesteld aan teken en mogelijk ook aan B. miyamotoi.

Testen
Wat is Western Blot (WB)?


De ELISA toont alleen antilichamen aan, de Western Blot laat ook zien wélke antilichamen aanwezig zijn, in de vorm van zgn. “banden”.

Bij de Western Blot wordt een strook gebruikt waarop banden (strepen) ontstaan: wb-banden. Deze banden staan voor de verschillende antilichamen; ze worden uitgedrukt in getallen: bijv. p34, p39, p41 of ook wel 34kDa, 39kDa, 41kDa.

Sommige van deze banden zijn specifiek voor de Lymebacterie, dat wil zeggen bij geen andere bacterie ontdekt, zoals bijv. de band 39 kda. Ook de aanwezigheid van een enkele specifieke band, is dus een aanwijzing voor contact met de bacterie.

Als er slechts een band positief is, noemt men de uitslag vaak “dubieus”. Meestal wordt deze uitslag geïnterpreteerd als “negatief”. In dat geval wordt er in Nederland zelden tot behandeling overgegaan. ILADS-deskundigen zijn het hier niet mee eens en vinden dat ook een dubieuze uitslag in combinatie met klinische gegevens aanleiding tot behandeling kan zijn.

Western blot principe

De antigenen hebben verschillende namen zoals, OspA, OspB, OspC, flagellin enz. De daarbij horende antilichamen (sleutels) duidt men aan met de letter "p" van proteïne en een cijfer wat de MM aangeeft in kiloDalton kD.

Zo is het antilichaam van OspA p31, het antilichaam van OspB is p34, het antilichaam van OspC is p23 en het antilichaam van flagellin is p41. Nu is flagellin een slot waar misschien ook wel een andere sleutel inpast, maar die men dan vervolgens niet kan omdraaien, dus een valse sleutel. Dit flagellin is niet een specifiek antigeen en het kan voorkomen dat antilichamen aangemaakt voor andere infecties hiermee een verbinding aangaan b.v. de antilichamen van EBV of CMV. Dit noemt men dan een kruisreactie.

Echter de antilichamen p18, p22-23(OspC), p31(OspA) en p34(OspB), p39 en p83/93 kunnen uitsluitend aan Borrelia-antigenen gekoppeld worden en zijn dus zeer specifiek.