Jaybee schreef:Daar kunnen jaren overheen gaan. Met name na (hevige) stressmomenten of een ongeval kan het om de hoek komen kijken.
Heb je ergens last van momenteel of na die beet een rode plek gezien? (EM, bullseye achtige plek).
Zal ook even reageren op je persoonlijke bericht.
Waarom na stressmomenten of ongeval? Vanwege een onderdrukt imuunsysteem?
Na de beet heb ik er geen aandacht meer aan besteed. Wist wel dat het een teek was, maar was (nog) niet geïnformeerd over de gevaren ervan en zag het als een onschuldig iets.
Momenteel een terugval burnout, die eind april/begin mei 2019 begonnen was. Jaren daarvoor kreeg ik de gekste klachten, en nog steeds.
- stress, wat zich ging opstapelen
- nerveusiteit
- (steen)puisten op de rug en schouders
- nek, schouder en rugklachten (kraakte vaak m'n nek)
- maag/darmproblemen (vaak verstopping)
- warm hoofd (vaak kussen draaien)
- vermoeidheid (moeilijk uit bed komen s'morgens)
- paniekaanval
- angstoornis
- druk op de borst
- mistige strepen voor m'n ogen
- blaasjeseczeem
- alcoholintolerantie? (zeer zware katers)
- bijholteontstekingen (sinus?) met pijn omgeving wenkbrauwen
- soms leek het alsof botten in arm pijn deden
- aparte onderhuidse 'bultjes' op mijn voorhoofd die bijna niet te zien zijn
- kale plek in mijn gezichtsbeharing
- bij ontwaken korte tijd draaiduizeligheid
- overslaande hart
- ooglid ontsteking met paar opvallende rode spiertjes in de ogen
- processus xiphoideus die komt opzetten en weer zakt
Sommige klachten komen en gaan, andere zijn (tot nu toe) eenmalig geweest.
De 'burnout' is zowel fysiek, als mentaal. Ik heb bijvoorbeeld nog steeds last van de processus xiphoideus, die komt opzetten en weer zakt, hart die regelmatig overslaat, pieptoon in oor, last van een warm hoofd en moet vaak kussen draaien om koelte te zoeken, moeilijk uit bed komen vanwege vermoeidheid, langer willen doorslapen en vage onderhuidse puisten. Ademhaling is redelijk oppervlakkig en moet weleens diep inhaleren om voldoende zuurstof binnen te halen. Op mentale vlak is het een beetje wisselvallig. Soms angst, dan weer een wanhopig of verloren gevoel, dan weer eenzaamheid etc. Ook mijn perceptie is heel vaag, alsof ik een paar biertjes op heb en niet met mijn mentale benen op de grond sta. Is dit brain fog? Ook had ik in het begin van de burnout 2x een kortstondige derealisatie, alsof ik afgesloten werd van de realiteit. Daar was ik behoorlijk van geschrokken.
Soms voel ik me opeens weer de oude en dan denk ik 'he, ik ben er weer.' Het lijkt alsof het komt en gaat, in golven.
Ik heb recent Via mijn huisarts bloed laten prikken, ook op igG/igM, maar negatief. Wel was mijn ijzer aan de lage kant en had daar ijzertabletten voor gekregen, maar kom nog steeds moeilijk en vermoeid mijn bed uit.
Kan zijn dat ik nog veel dingen vergeten ben te vermelden, mijn geheugen werkt namelijk niet meer zo best.
Oh ja, mijn immuunsysteem ligt momenteel plat vermoed ik.
Groet,
Urbanized.