– brandend gevoel op verschillende plekken tussen de hals en schouder zonder uitslag
– opgezette klier in de hals (aan dezelfde kant als waar het brandend gevoel zich bevindt)
– zeurende pijn in de hals met uitstraling naar het oor en de schouder (ook dezelfde kant)
– tintelingen over mijn hele lichaam met uitzondering van mijn gezicht
Van deze klachten zijn enkel de tintelingen nog aanwezig, deze voel ik continu waarbij ik er minder last van heb zodra ik beweeg. Sinds 1 week zijn er een aantal nieuwe klachten bijgekomen:
– vermoeide spieren in de benen, alsof ik een marathon gelopen heb
– spierpijn in armen en benen zonder dat ik me echt ingespannen heb
– zeurende pijn in benen waarbij ik het idee heb dat het mijn gewrichten zijn
Zelf maak ik me erg zorgen over ziektes als MS, ALS en fibromyalgie en daarom ga ik dus naar de neuroloog. Deze afspraak duurt overigens nog een maand
Gisteren belde de huisarts met de resultaten van het bloedonderzoek en toen kwam ze met de ziekte van Lyme en dat ze baalde dat we hier niet op getest hadden bij het bloedonderzoek. De reden dat ze dit specifiek noemde is omdat ik begin september bij de huisarts ben geweest met een wondje op mijn been terwijl ik er zeker van was niet gestoken te zijn of iets gestoten te hebben. Het jeukte ontzettend, was vuurrood (geen EM) en is zo'n 2 weken blijven zitten. Zie foto:
De vervangend huisarts was zeer resoluut dat dit niks met een teek te maken had dus dat geloofde ik. Daarom ook nooit een relatie gelegd met Lyme, totdat ik gisteren eens naar de symptomen van Lyme ging zoeken en constateerde dat ik, naast bovenstaande, ook last heb van:
– terugkerende verkoudheid (sinusitis) en keelpijn
– kortademigheid na traplopen (terwijl ik aan hardlopen doe)
– het lijkt sinds een week alsof alcohol veel heftiger aankomt, na 2 biertjes al enorm wazig
– obstipatie en 2kg afgevallen
– hoofdpijn in de ochtend
– kramp onder mijn voeten na inspanning
– spiertrekkingen (fasciculaties)
– oorsuizen (al wel een stuk langer dan 4 weken)
– stemmingswisselingen
– wazigheid, soms het gevoel slecht te zien
Nu is een groot deel van de symptomen vrij generiek en ik besef me ook dat het nu wenselijk is voor mezelf als hypochonder om deze symptomen toe te kennen aan een ziekte, zodat ik in elk geval weet wat ik heb. Maandag ga ik direct bloedprikken maar de huisarts gaf al aan dat in veel gevallen hier niks uit komt. In dat geval zit ik een maand in onzekerheid totdat ik naar de neuroloog kan.
Als er niks uit het bloedonderzoek komt weet ik niet of ik blij of onzeker moet zijn omdat het bloedprikken niks uitsluit. Een maand wachten op de neuroloog voelt ook als zonde van de wachttijd. Al wil ik ook niet op de situatie vooruit lopen natuurlijk maar het voelt wel fijn om het hier even uit te kunnen schrijven
