bron Stichting Tekenbeetziekten
https://www.facebook.com/Stichting-Teke ... 310777724/"Dit is het tweede en tevens laatste deel van de MAF berichten van Gerard de Bruin. In dit deel beschrijft hij de laatste 3,5 jaar van zijn leven met de ziekte van Lyme. De ziekte die het hem onmogelijk maakt verder te leven. Op 16 oktober 2015 is Gerard, omringd door zijn gezin en goede vrienden, overleden. Nu is hij genezen..." Het boek is direct te bestellen via
http://www.boekenroute.nl/gasten/gtn1Bo ... 774&ISBN=0Geschreven door een zorgprofessional
Het is confronterend om te zien hoe wij als medemens te kort kunnen schieten. In het tweede boek van Gerard de Bruin vertelt hij over zijn dagelijkse bezigheden en de reacties van zijn medemensen. Ondanks zijn chronisch ziek zijn, met zijn ernstige beperkingen, probeert Gerard van elke dag iets te maken. Het is indrukwekkend om te zien hoe hij dat doet. Waar wij het nog geen vijf minuten vol zouden houden, heeft Gerard dit vijf jaar vol moeten houden. Waarom hij, vraagt Gerard zich af, terwijl een steeds donker wordende wolk boven zijn leven samenpakt. Het onweer barst los, het lijden is uitzichtloos. Tot het hem teveel wordt en het wachten is op Bevrijdingsdag.
Gerard schrijft met humor en een scherpe blik. Pakkend en helder weet hij de lezer mee te trekken in zijn leven dat steeds kleiner wordt.
Een aanrader voor zorgprofessionals en anderen die zich ontfermen over mensen die chronisch lijden.
en
Voorwoord door Liesbeth Staats
‘We gaan een reportage maken over het gevaarlijkste dier van Nederland,’ zegt de regisseur. Het is januari 2015. Voor het wetenschapsprogramma De Kennis van Nu van de NTR maken we een uitzending over zoönosen, infectieziekten die van dieren op mensen kunnen worden overgedragen. Ik lach eerst nog wat schamper; hoe zou een teek van een paar millimeter in vredesnaam voor die titel in aanmerking kunnen komen?
Op een koude winterdag ontmoeten we Gerard en Hannie in het bos in Wageningen. We hebben dan al biologen geïnterviewd, virologen en andere onderzoekers. Maar Gerards verhaal maakt het meeste indruk. Ineens wordt duidelijk met welk roofdier we hier te maken hebben. Het bos als plaats delict, en de teek in staat tot afschuwelijke misdaden.
Voor u liggen de nagelaten berichten van Gerard de Bruin. Ik lees ze en ook hier maken zijn woorden grote indruk. Rake stukken over de onmogelijke opgave steeds meer beperkingen te moeten accepteren, over het ongemak van kennissen en voorbijgangers als ze geconfronteerd worden met de ziekte, en niet te vergeten zijn geestige notities over de ongevraagde adviezen die kennelijk horen bij ziek zijn. De manier waarop Gerard het naderende einde helder en moedig in de ogen kijkt, moet een troost zijn voor anderen. Lees, en raak onder de indruk.
Liesbeth Staats
April 2016
