Welkom bij het Lymeforum

Tonpraat: ZZP'er je zult het maar zijn

De ZZP’er heeft de fiscale agenda van het afgelopen jaar gedomineerd. Het aantal ZZP’ers groeit, ze hebben hoge aftrekposten, zijn vaak niet verzekerd tegen ziekte, bouwen geen pensioen op en zijn misschien ook nog wel schijnzelfstandig.

Je zult maar bij deze groep horen.

Mijn zwager Gerard de Bruin was ook een ZZP’er. Het is nu ruim een jaar geleden dat hij overleed aan de gevolgen van de ziekte Van Lyme, die wordt veroorzaakt door een tekenbeet.

Gerard had voordat hij ziek werd zijn arbeidsongeschiktheidsverzekering (AOV) stopgezet, omdat deze zo duur was, maar (toevallig) vlak voordat hij ziek werd weer laten herleven. Dankzij deze verzekering had hij gedurende de ziekteperiode van 5 jaar een (bescheiden) uitkering.

Een teek is een klein beestje, maar een tekenbeet kan grote gevolgen hebben. Wij willen dergelijke risico’s vaak niet zien of denken dat ons niets kan gebeuren. Daarom zou het naar mijn mening goed zijn als er voor ZZP’ers een verplicht vangnet zou komen voor arbeidsongeschiktheid en pensioen. Soms moeten we tegen onszelf in bescherming worden genomen.

Mijn zwager had ‘geluk’ dat hij nog net op tijd een AOV-verzekering had afgesloten. Zijn verzekeraar heeft samen met de Stichting Lyme, Aangenaam een thema gewijd aan de ziekte Van Lyme en een donatie gedaan aan deze stichting ter bevordering van onderzoek naar de ziekte Van Lyme.

Voorafgaand aan de Week van de Teek, in het vroege voorjaar van 2017, zullen wij een boswandeling in de Kampina organiseren onder begeleiding van een bekende boswachter, met als afsluiting een voedzame maaltijd.

Loop mee, en sta stil bij de ziekte van Lyme.

Stichting Lyme, Aangenaam
UPDATE:
Ook al hoort u niet altijd veel van ons, achter de schermen zijn wij met veel gave dingen bezig!

Binnenkort staat er een onwijs leuk evenement gepland (officiele bekendmaking volgt snel, maar de foto is een kleine hint) én er is een samenwerking met een mega sponsor voltrokken (ook hier volgt snel meer nieuws over!) https://www.facebook.com/Stichting-Lyme ... NE&fref=nf

Meld je nu aan en wandel mee!

Ruim een jaar geleden overleed Gerard de Bruin, ondernemer, sportman, familieman, aan de gevolgen van de ziekte van Lyme.
Een van zijn laatste wensen was om op een aangename manier de ziekte van Lyme over het voetlicht te brengen. Als gevolg daarvan is de Stichting Lyme, Aangenaam opgericht, die zich ten doel stelt fondsen te werven voor onderzoek naar de ziekte van Lyme, en dat op een aangename manier.
Gerard hield van wandelen én van de Kampina, redenen genoeg om een wandeltocht te organiseren door de Kampina onder leiding van boswachter Frans Kapteijns (t: @boswachterFrans). De wandeling wordt afgesloten met een kop koffie en een broodje bij Theetuin ‘t Bakhuys in Lennisheuvel.

Wilt u meewandelen, dan kunt u zich aanmelden tot 31 maart bij Hannie de Bruin, info@lymeaangenaam.nl.

Wanneer: zaterdag 15 april 2017
Tijdstip: 08:00 uur
Startpunt: parkeerplaats aan de Kempseweg in Boxtel
Duur: circa 1,5 uur met uitleg onderweg van boswachter Frans
Koffie: om 10.00 uur bij Theetuin ‘t Bakhuys in Lennisheuvel
Kosten: € 15,-- per deelnemer (na aanmelding ontvangt u informatie over de betaling)

Vanochtend was het dan eindelijk zover: de eerste wandeling met boswachter Frans in de Kampina. En het was een groot succes! Een leuke groep mensen, droog(!) weer en de fantastische verhalen van Frans, wat een rasverteller is dat!
Daarna koffie/thee en zelfgebakken broodjes bij theetuin Het Bakhuys, en de mogelijkheid om de boeken van Gerard en tekenkaarten te kopen.
Het was een overweldigend succes en zeker voor herhaling vatbaar. Volgend jaar doen we dit gewoon weer!

Mijn vader kreeg euthanasie

Euthanasie, een veel besproken, maar ook juist onuitgesproken onderwerp. Vrijdag hoorde ik de uitspraak van minister Van der Staaij: ‘In Nederland vermoord de dokter je’. De reactie daarop van Pia Dijkstra: ‘Ach Kees’, vatte daarmee mijn gedachtegang compleet samen. Daarnaast werd ik boos en heb ik het gevoel het te moeten opnemen voor mijn vader die voor euthanasie gekozen heeft. Ik ben namelijk nog nooit zo trots geweest op iemand.

Mijn vader had de ziekte van Lyme, welke helaas in een veel te laat stadium ontdekt is. Het stempeltje Chronische Lyme kreeg hij als etiket opgeplakt. Op 16 september 2015 besloot mijn vader dat het leven voor hem geen zin meer had, hij wist dit al eerder, maar wilde het tot voor die datum niet naar ons (mijn moeder, mijn broertje en ik) uitspreken. Maar nu was het genoeg. Hij had zenuwpijnen, tinnitus, benen die langzaam verlamd raakten, overgevoeligheid voor geluid en een steeds verder stadium van geheugenverlies. Hij was op.

16 oktober 2015, dat moest de datum worden waarop het zou gaan gebeuren. Het medische circus wat hierbij komt kijken wil ik even terzijde laten. Ik wil het hebben over wat het met ons als gezin heeft gedaan. Het heeft ons nog nooit zo dicht bij elkaar gebracht en zo sterk gemaakt.

Euthanasie ben ik nog nooit zo erg gaan waarderen als nu. Wij als familie hebben namelijk de kans gekregen om afscheid te nemen van hem en tevens heeft hij ons geholpen. Mijn vader heeft in deze maand zijn eigen begrafenis geregeld, hij heeft ons precies verteld welke muziek hij wilde hebben, wie er mochten komen, we zijn zelfs met hem naar de uitvaartlocatie geweest en hij heeft zijn eigen kist uitgezocht. Ja, dit was raar, maar het heeft ons ook geholpen. Hij heeft het zo gewild en gepland en zo is het gegaan en eigenlijk gun ik dat iedereen.

De laatste avond hebben we met z’n vieren, als gezin samen, een maaltijd laten komen vanuit een restaurant. Als ‘laatste avondmaal’ moet je toch wel er toch iets bijzonders van maken. En het klinkt ongelofelijk, maar het was gezellig. We hebben sowieso die gehele maand geen enkele ruzie of enig meningsverschil gehad. We hebben van elkaar gehouden, genoten, geknuffeld en gepraat. Dertig dagen lang. Die pakt niemand ons ooit meer af, die kans hebben wij door de keuze euthanasie gekregen. De keuze voor euthanasie was zijn enige kans op ‘genezing’. Ik hou van hem, zoals hij was en door hoe hij is heengegaan, door deze keuze. Hij is 54 jaar geworden.

Ps. Ieder ervaart een overlijden op zijn eigen manier. Met dit stuk wil ik alleen duidelijkheid geven over hoe ik het euthanasie traject ervaren heb en dat ik het nog geen seconde als ‘moord’ heb beschouwd. Ik wil hier aan andere overlijdenservaringen geen mindere gewichtigheid geven.

De 24-jarige Eva vertelt over haar vader, die euthanasie liet plegen. Hij had de Ziekte van Lyme en was op, vertelt ze. Eva is boos over het opiniestuk van SGP'er Kees van der Staaij in een Amerikaanse krant.

Eva heeft het idee dat ze het op moet opnemen voor haar vader, die voor euthanasie gekozen heeft. Ze is namelijk nog nooit zo trots geweest op iemand. Van der Staaij schreef in The Wall Street Journal over euthanasie dat dokters in Nederland je vermoorden. Eva daarentegen, heeft euthanasie nog nooit zo erg gewaardeerd als nu. Doordat haar vader zelf zijn einde koos, hebben zij en haar familie de kans gekregen om afscheid te nemen.

Lees het verhaal van Eva op Vrouw.nl: 'Het is precies gegaan zoals hij het wilde en dat gun ik iedereen.'

De herfst komt eraan, en wat is er nu fijner om lekker op de bank weg te kruipen met een kop koffie en een goed boek?! (En ook nog eens 2 goede doelen steunen met de aankoop ervan?)

Het boek 'MAFberichten vanuit een ontregeld brein' is te koop voor € 12,50. Ook als e-book verkrijgbaar voor maar € 6,-!

Omdat we u niet compleet in het ongewisse willen laten waar dit boek over gaat, leest u hieronder het voorwoord, geschreven door Rob Trip:

'Van sommige stukjes in dit boek gaat u verdrietig worden, dat had ik ook.
Maar om andere stukjes zult u, net als ik, moeten lachen.
Maar als u dit boek uit heeft, dat weet ik zeker, dan zult u denken: wat een wilskracht.
Het is het verhaal van Gerard de Bruin.
Een man die een bruisend leven leidde.
Zo iemand die alles eruit haalde wat erin zat.
Tot het moment waarop, zoals hij zelf schrijft, twee steken de automatische piloot in zijn hersenen uitschakelden.
Wat er daarna met hem gebeurde en hoe hij daarmee heeft moeten leren leven, daarover schrijft hij.
In mooie, rake typeringen. Wonderlijk knap voor iemand van wie de hersenen niet meer zomaar doen wat ze zouden moeten doen.
Over pijn, verdriet en geluk. Over het leven zelf. Over de lange weg van herstel, gewoon omdat je dat zelf wilt.
Want, zoals Gerard schrijft: ‘het is wat je er zelf van maakt. Het is wat het is.’
Lees de belevenissen van Gerard en word er, net zoals ik, stil van.'

Rob Trip
Ambassadeur Hersenstichting

Heeft u interesse of vragen? Laat het ons weten!

Vandaag staan wij als Stichting Lyme, Aangenaam stil bij het overlijden van de oprichter, Gerard de Bruin. 16 oktober 2015 heeft hij helaas moeten kiezen voor euthanasie door het ondraaglijke lijden wat de ziekte van Lyme hem bracht.

Wij missen hem nog iedere dag.