Vergoeding behandeling Marika Bazelmans hoger beroep afgewezen

[Josie]

Uiteindelijk toch afgewezen door VGZ!

https://lymevereniging.nl/2017/12/19/vergoeding-behandeling-hoger-beroep-afgewezen/

[Roxy]

Wat jammer dat het Hof een andere uitspraak heeft gedaan.
Ook al in media verschenen..

AD
VGZ hoeft behandeling Lyme na tekenbeet niet te vergoeden

Bij de verzekerde was in 2013 de ziekte van Lyme geconstateerd. De diagnose kwam na een tekenbeet zeven jaar daarvoor. In de wetenschap is veel discussie over het nut van langdurige behandelingen en de behandeling van oude tekenbeten. De patiënt heeft ruim een jaar verschillende behandelingen met antibiotica ondergaan.

Het hof oordeelt dat het deze langdurige antibioticabehandeling voor de klachten van verzekerde niet kan kwalificeren als ,,verantwoorde en adequate zorg. Dat betekent dat VGZ niet gehouden is (geweest) die kosten onder de polis te vergoeden.''

Lees meer gehele artikel; Bron https://www.ad.nl/binnenland/vgz-hoeft- ... ~a9ed7d0c/

Bij de zaak van Marleen is de Zorgverzekeraar ook in hoger beroep gegaan. Hopelijk pakt het voor haar beter uit.
C.R heeft laatst nog een zeer onpasselijk artikel over de zaak geschreven https://kloptdatwel.nl/2017/12/04/kwakz ... sche-lyme/

[Eus]

https://uitspraken.rechtspraak.nl/inzie ... 17%3A11105

[Roxy]

Telegraaf
20 december 2017
’Geen vergoeding behandeling lyme’

Over een langdurige behandeling met antibiotica zijn de meningen sterk verdeeld. De Amerikaanse en Duitse richtlijnen staan tegenover de door het hof weergegeven richtlijnen en rapporten.

Lees meer gehele artikel; Bron https://www.telegraaf.nl/financieel/145 ... eling-lyme

NZG Nationale Zorggids https://www.nationalezorggids.nl/zorgnieuws
20 december 2017
VGZ hoeft langdurige behandeling van patiënt met Lyme niet te betalen

Nu heeft de rechtbank besloten dat VGZ deze behandeling niet hoeft te vergoeden, evenals de bloedtest, voedselallergietest en urinetoxinetest die zijn afgenomen. Waarom deze tests nodig waren, weet de rechter niet. En de langdurige behandeling kan bovendien niet gezien worden als verantwoorde of adequate zorg, aldus de rechter, dus hoeft de zorgverzekeraar daar de verantwoordelijkheid niet voor te nemen.

Lees meer gehele artikel; Bron https://www.nationalezorggids.nl/zieken ... talen.html

De andere Zorgverzekeraars in Nederland zullen de nieuws berichten en de uitspraak uitgebreid bestuderen en de informatie bij de lopende of nieuwe rechtszaken mee gaan nemen. Of het er beter op gaat worden voor -chronische- Lyme patiënten? ik heb zo mijn twijfels..

De rechter weet niet waarom de bloedtest, voedselallergietest en urinetoxinetest nodig waren?
Jammer dat de rechter er niets vanaf weet en op basis van onvoldoende -medische- kennis van zaken zich wel een mening kan vormen.

[Josie]

Wel ook vreemd toch dat de focus lijkt te liggen op de antibiotica behandeling en niet op dat de zorg van een buitenlandse arts is?
Of mis ik iets?

[Eus]

Volgens mij gaat het erom dat ze de langdurige behandeling met antibiotica en infusen vergoed willen hebben en ligt daarom daar de focus op. De kosten van consulten zullen lang zoveel niet geweest zijn en mogelijk werden die wel vergoed.

[Josie]

Hoi Eus,
Ik bedoel dat als ze het door een Nederlandse arts voorgeschreven had gekregen, was de zorgverzekering er dan ook onderuit gekomen?

[Eus]

Als het een Nederlandse arts had betroffen, had VGZ ook niet vergoed, tenzij in de reguliere sector vermoed ik.

[Josie]

Dat is nog maar de vraag. Ik krijg al 3 jaar antibiotica vergoed, voorgeschreven door reguliere en alternatieve Nederlandse artsen.


En 3 maanden geleden was er nog een uitspraak dat de verzekering bij een andere lymepatiënt gewoon de langdurige antibiotica infusen volledig moest vergoeden: https://uitspraken.rechtspraak.nl/inzie ... :2017:4910

4.5.
In confesso is dat voor de uitleg van het begrip ‘de stand van de medische wetenschap en de praktijk’ niet uitsluitend de Nederlandse wetenschap en praktijk in aanmerking moeten worden genomen, maar dat dit begrip ook ziet op de internationale stand van de wetenschap en de praktijk. De betreffende bepaling in de verzekeringsvoorwaarden is gebaseerd op artikel 2.1 lid 2 van het Besluit Zorgverzekering. In de nota van toelichting bij dit artikel wordt uitdrukkelijk verwezen naar het arrest van het Hof van Justitie van de EU van 12 juli 2001, C-157/99 (ECLI:EU:C:2001:404, Smits Peerbooms) waarin onder meer het volgende is overwogen: “Het begrip "stand der wetenschap" kan immers slechts internationaal worden uitgelegd. Het criterium is verder ruimer dan het door het Hof gehanteerde criterium. In de eerste plaats is er aan toegevoegd "en praktijk". Deze toevoeging is noodzakelijk omdat het pakket anders versmald zou zijn tot enkel evidence based medicine. Slechts een klein deel van het medisch arsenaal voldoet daaraan."1 Het criterium “stand van de wetenschap” dient volgens het HvJ EU aldus te worden uitgelegd dat de toestemming voor de behandeling door de verzekeraar niet uit dien hoofde kan worden geweigerd wanneer blijkt dat de betrokken behandeling door de internationale wetenschap voldoende is beproefd en deugdelijk is bevonden. Daarbij dienen, ter beoordeling of dit het geval is, alle beschikbare relevante gegevens in aanmerking te worden genomen, waaronder met name de literatuur en de bestaande wetenschappelijke onderzoeken, gezaghebbende meningen van specialisten en de vraag of de betrokken behandeling al dan niet wordt gedekt door het stelsel van ziektekostenverzekering van de lidstaat waarin de behandeling plaatsvindt.

4.6.
[eiseres] heeft ter onderbouwing van haar stelling dat sprake is van een behandeling die voldoet aan de stand van de medische wetenschap en praktijk verwezen naar de (evidenced based) International Guidelines van de International Lyme and Associated Diseases Society (ILADS), die uitgaan van toediening van antibiotica op basis van individueel maatwerk en waarin is vermeld dat in bepaalde gevallen langdurige behandeling ter bestrijding van onder meer de Borrelia bacterie aangewezen is. Onder meer in de Verenigde Staten worden deze richtlijnen gehanteerd. In Duitsland hanteren artsen en specialisten de aan ILADS verwante richtlijnen van de Deutsche Borreliose Gesellschaft (DGB), die ook uitgaan van individueel maatwerk, waarbij de behandeling wordt aangepast aan onder meer de ziekteduur en de ziekte-ernst. Volgens [eiseres] wordt door deze specialisten gewaarschuwd voor de risico’s van een te korte behandelduur. Voorts heeft [eiseres] gewezen op een artikel (studie in de Verenigde Staten) gepubliceerd in het International Journal of General Medicine in 2011 waarin het volgende wordt geconcludeerd over de noodzaak tot langdurige infuus-behandeling: “intravenous antibiotic therapy is associated with improved cognition, fatigue, and myalgias in patients referred for treatment of neurologic Lyme disease. Treatment for 25-52 weeks may be necessary tot obtain symptomatic improvement in these patiënts”. Ook vermeldt [eiseres] in haar dagvaarding een studie uit 2015 gepubliceerd in het vakblad American Society for Microbiology, waarin wordt beschreven hoe in een laboratorium met succes via pulsdosering van antibiotica bacteriën gedood konden worden, welke eerdere toediening van antibiotica overleefden.

Tot slot wijst [eiseres] nog op de LCI-richtlijn van het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) waarin is opgenomen dat “wanneer patiënten met aangetoonde lymeziekte behandeld worden met een kortere antibiotische behandeling dan is aanbevolen, het verkeerde antibiotische middel, te lage dosering, of als er twijfel is over de inname of de opname van een aanbevolen antibiotische therapie, kan, indien klachten persisteren, gekozen worden voor een (nieuwe) volledige aanbevolen antibioticumkuur omdat een persisterende Borrelia-infectie en daarmee persisterende lymeziekte niet is uit te sluiten”.

En in de uitspraak van dit topic wordt geschreven:
https://uitspraken.rechtspraak.nl/inzie ... 17%3A11105

Op basis van die rapporten oordeelt het hof dat langdurige antibioticabehandeling niet in overeenstemming is met de stand van de wetenschap en in de grotere groep van beroepsgenoten (vele artsen/specialistenorganisaties zijn bij de rapporten/richtlijnen betrokken geweest) niet gebruikelijk is. (…) Dat betekent dat VGZ niet gehouden is de kosten van behandeling te vergoeden.

Josie

[VerlorengezondheidM]

In hoeverre heeft de uitkomst van de please studie een rol gespeeld in de uiteindelijke besluitvorming van de rechter?

Was de advocaat van Marika een Lyme gespecialiseerde advocaat?