Een exclusief interview met dr. Philip Tierno over een Lymetest die de FDA niet heeft goedgekeurd
Iets simpels als een wandeling in het bos kan ertoe leiden dat je een tekenbeet oploopt. Sommige teken dragen gevaarlijke bacteriën met zich mee. Vanwege een controversieel advies van de CDC over een nieuwe labtest voor de ziekte van Lyme kan het zijn dat veel besmette mensen niet gediagnosticeerd en behandeld worden.
Lymeziekte
Borrelia burgdorferi is de meest voorkomende door teken overgedragen ziekte in de Verenigde Staten. De ziekte – die Lyme wordt genoemd - dankt haar naam aan het stadje Old Lyme in Connecticut. De inwoners van dit stadje behoorden tot de eersten van wie werd vastgesteld dat ze aan deze aandoening leden. Per jaar worden er ongeveer 20.000 gevallen van infecties met B. burgdorferi gediagnosticeerd. Twintig procent van de geïnfecteerde patiënten blijft klachten houden (chronische Lyme). Sommige onderzoekers zijn van mening dat het werkelijke aantal ziektegevallen nog hoger ligt - wel 300.000 nieuwe gevallen per jaar. De meeste daarvan worden niet gediagnosticeerd door de testen die op dit moment in gebruik zijn.
Een oorzaak van aanhoudende klachten is vertraging in de diagnose en behandeling. Vroege symptomen van de ziekte van Lyme zijn onder andere griepachtige verschijnselen zoals koorts, rillingen, pijn en huiduitslag: de zogenoemde erythema migrans (EM). Deze uitslag wordt vaak omschreven als een rode kring. Sommige patiënten, zoals Pamela Weintraub van het tijdchrift Discover, zeggen dat de starheid van artsen ‘om een enge definitie van de huiduitslag als een diagnostisch marker te hanteren’ hen cruciale behandeltijd heeft gekost.
Testen
Het CDC, in Nederland vergelijkbaar met het RIVM, adviseert een tweestappentest voor de ziekte van Lyme. Deze bestaat uit een door de FDA goedgekeurde ELISA test gevolgd door een FDA-goedgekeurde immunoblot ("Western blot” test), indien nodig. Sommige wetenschappers gebruiken echter een methode die ‘xenodiagnose’ heet. Hiermee kunnen ze spirocheten opsporen tot drie maanden na een antibioticakuur met ceftriaxon of doxycycline. Bij xenodiagnose wordt een gezond organisme blootgesteld aan potentieel geïnfecteerd weefsel van een ander organisme. Daarna wordt onderzocht of er - na een incubatieperiode - bewijs is voor een infectie. Uit onderzoek met dieren blijkt dat "een kleine hoeveelheid niet-kweekbare spirocheten kan voortbestaan na behandeling met antibiotica voor een uitgezaaide infectie met B. burgdorferi [...]."
Controverse
Een groot deel van de huidige controverse over de ziekte van Lyme draait om de vraag of een chronische infectie met B. Burgdorferi bestaat, en zo ja, of deze verantwoordelijk is voor neurologische klachten en gewrichtsklachten bij de gastheer.
In 2012 bestudeerden dr. Linda Bockenstedt en haar collega's van de Yale University School of Medicine muizen met een bepaalde genetische variant. Deze waren eerst besmet met B. Burgdorferi en werden vervolgens behandeld met antibiotica. Negen weken na het einde van de antibioticakuur vond men geen spirocheten in de muizen, noch door middel van xenodiagnose noch in een celcultuur. De onderzoekers hebben DNA-sporen van B.Burgdorferi echter wel in de knieën van deze muizen kunnen vinden.
Dr. Bockenstedt en haar team suggereren dat de symptomen van chronische artritis van lymepatiënten die al zijn behandeld met antibiotica veroorzaakt worden doordat deze patiënten nog steeds een immuunrespons vertonen op "antigene en inflammatoire restziekte" in plaats van op een werkelijke chronische actieve Lyme infectie. ‘De verschillende methoden die in deze studie zijn gebruikt,’ schrijft Dr. Bockenstedt, ‘leveren bewijs voor het feit dat besmettelijke spirocheten worden geëlimineerd.’ Dr. Gary Wormser van het New York Medical College heeft samen met een aantal van zijn collega's een soortgelijk standpunt verkondigd.
Andere onderzoekers zijn het daar niet mee eens. Uit een literatuurstudie van Keith Berndtson, werkzaam bij Park Ridge Multimed in Illinois, blijkt dat ‘de lymespirocheten zich hebben aangepast om te kunnen voortbestaan in immuungecompromitteerde gastheren’. Deze spirocheten kunnen ‘infectieus blijven ondanks agressieve antibioticabehandeling.’
Raphael Stricker en Lorraine Johnson van de International Lyme en Associated Diseases Society hebben een artikel gepubliceerd waarin zij het werkingsmechanisme van aggrecanase beschrijven. Dit is een enzym dat door B. burgdorferi wordt gemaakt en het gewrichtsweefsel aanvalt. Ze stellen dat bewijs van aggrecanase-activiteit ook het bewijs levert voor het bestaan van een chronische actieve Lyme infectie.
Lymetest Advanced Laboratory Services
In een wekelijkse rapportage waarschuwde de CDC de bevolking tegen het gebruik van een nieuwe Lymetest geproduceerd door een laboratorium “de Advanced Laboratory Services” in Philadelphia. De CDC verklaarde dat het laboratorium weliswaar gecerticifeerd is volgens de Clinical Laboratory Improvement Amendments (CLIA), maar dat de FDA niet alle tests heeft goedgekeurd die door dit lab ontwikkeld zijn. Bij de Advanced Laboratory Services test wordt er een monster genomen van het serum van patiënten, waarna de cellen op kweek worden gezet en vervolgens worden getest op de aanwezigheid van spirocheten. In het algemeen beveelt de CDC kweektesten of het doen van een PCR-test niet aan voor Lyme.
Om een beter inzicht te krijgen in de problemen rond de testen voor Lyme sprak ik met Dr Philip M. Tierno, Jr., klinisch professor in de pathologie en microbiologie aan het NYU Langone Medical Center. Het gesprek wordt hieronder weergegeven.
Dr. Tierno schuwt de controverse niet. Hij waarschuwde decennia geleden de CDC en Procter & Gamble voor de gevaren van synthetische tampons. Vrouwen overleden of verloren ledematen door het synthetisch product viscose te gebruiken. De CDC bagatelliseerde ten onrechte het probleem.
Toen dr. Tierno over de gevaren ging publiceren, werd zijn publicatie geblokkeerd door de vele wetenschappers die bij de CDC met subsidies van de tamponfabrikanten onderzoek deden. De fabrikanten lieten deze wetenschappers onderzoek doen, waardoor ze hen aan zich bonden. Een jaar later toonde niet alleen het onderzoek van dr. Tierno aan dat er toxine wordt geproduceerd wanneer er bloed aanwezig is, maar verschenen er hierover 16 andere onderzoeksrapporten en werden de tampons van de markt gehaald.’
Kunt u wat achtergrondinformatie geven over de testen voor de ziekte van Lyme?
‘In mijn lab aan de NYU heb ik de tweestappentest (ELISA, gevolgd door Western blot) gebruikt. Die gebruikt men daar nog steeds. Ik vertelde de artsen die mijn lab inschakelden altijd dat voor een positieve Western Blot vijf van de tien banden bij IgG aanwezig moeten zijn en twee van de drie banden bij IgM. De IgM verschijnt meestal als eerste.
De tweestappentest kan slechts 50% of minder Lyme-positieven eruit pikken. Als iemand negatief scoort op de test, betekent dat niet dat diegene per definitie geen Lyme heeft. Als men maar bij drie van de tien banden antistoffen tegen Borrelia aantreft, dan is dat bewijs dat er een afwijking is. De kans is groot dat deze afwijking te maken heeft met de ziekte van Lyme. Eerst moet een patiënt een ELISA-test doen. Als die positief is, krijgt hij/zij de Western Blot test. Als een patiënt klinische tekenen en symptomen van Lyme heeft, met of zonder huiduitslag en een positieve ELISA, instrueerde ik de artsen om te behandelen voor Lyme bij drie of vier banden bij de Western Blot (IgG) in plaats van de vereiste 5 banden.
Nu is er een groep mensen die twee banden wil gebruiken, in combinatie met een positieve ELISA-test en ziekteverschijnselen. Daarmee zou ongeveer 92-93% van de gevallen gedekt zijn. Maar de CDC bepaalt in grote mate het beleid. Deze organisatie is een soort ‘pestkop’ die dicteert wat je moet doen. Als je niet ‘terugpest’, gaat het pesten door. Dat is de beste analogie om deze situatie te beschrijven.
Wat is uw mening over de kans dat er verontreiniging optreedt in het geval van de Advanced Laboratory test voor de ziekte van Lyme?
'De CDC heeft nooit gezegd of aangetoond dat er daadwerkelijk sprake was van verontreiniging van de celcultuur. De CDC zei alleen dat het niet kon worden uitgesloten. "Waarschijnlijk" is het woord dat de CDC gebruikte. De CDC heeft nooit gezegd dat er daadwerkelijk sprake was van verontreiniging.
Ik heb het Advanced Laboratory Services lab bezocht, dus ik heb informatie uit de eerste hand. In 1996 schreef ik een artikel in Lab Med: “Een vergelijking van methoden voor de diagnose van Lyme”. Een collega van mijn faculteit benaderde me en zei: ‘Er is een lab in Philadelphia dat jouw hulp kan gebruiken bij een nieuwe testtechniek voor de ziekte van Lyme.’ Hij gaf mijn naam door aan dit lab en we bespraken een aantal dingen. Ik was verbaasd dat ze er celculturen hadden. Kweken is erg lastig. Men kan lichaamsvloeistoffen of weefsel uit de erythema migrans gebruiken en proberen Borrelia te kweken, maar dat lukt niet altijd. Ik was benieuwd wat ze nou precies deden dat ik niet deed. Ik ging er op bezoek en sprak met de leiding van het lab. Ik zag heel het lab van binnen; alle ruimten waren schoon. Met eigen ogen zag ik ook de spirocheten in hun celculturen. Ze bleken een zeer geavanceerde opstelling voor hun celculturen te hebben, waardoor ze ook ingewikkelde subcelculturen konden laten groeien. Ik denk niet dat iemand iets vergelijkbaars heeft gedaan. Ze hebben het geperfectioneerd.
Ik ben van mening dat er geen sprake is van verontreiniging in het lab en wel om vier redenen:
De eerste reden:
De eerste reden is dat het lab alle monsters op de aanwezigheid van Borrelia controleert. Van de 2000 celculturen die het lab heeft laten kweken, is 38% positief. Als er van verontreiniging sprake zou zijn geweest, dan zou dat over de hele linie zijn en moet daar ook bewijs voor zijn.
De onderzoekers in het lab gebruiken antistoffen die ze voorzien van een fluorescerende kleurstof. Bij bestraling met licht van een korte golflengte worden deze antistoffen onder een microscoop zichtbaar. Wanneer is vastgesteld dat er antistoffen tegen Borrelia aanwezig zijn, voeren de onderzoekers een PCR-test uit op het celmateriaal om een bepaald segment van het genoom van de bacteriën te bestuderen (16S-test). Zij doen dit om vast te stellen dat het om een lid van de B. burgdorferi familie gaat. De laboranten kijken naar een aantal basenparen, vergroten ze onder de microscoop zodat ze beter zichtbaar zijn en daarna kunnen ze bevestigen dat de spirocheet inderdaad Borrelia is.
Nu brengt de CDC een rapport uit waarin staat dat er sprake kan zijn van verontreiniging - dat alle positieve kweken, of de meeste ervan, verontreinigd zouden zijn. Als dat het geval is, dan is er volgens de CDC sprake van een ongeldige test. Ik heb de rapporten van de CDC-groep in Fort Collins, Colorado, gelezen. Hierin schrijft de CDC dat het werk van onderzoeker Eva Sapi waarschijnlijk verontreinigd is. Wat me meer pijn heeft gedaan is dat lekenverslaggevers, die werkelijk geen benul hebben van wat ze lezen en de professionele medische nieuwsmedia schrijven dat er sprake is van verontreiniging, terwijl dit feitelijk niet het geval is. Zij suggereerden dat de PCR-test verontreiniging niet kan uitsluiten. Maar ik zeg u nu dat verontreiniging werd uitgesloten. De verslagen worden nog gepubliceerd, in mei in het Journal of Clinical Microbiology en in juni in andere vakbladen.
De tweede reden:
Wat mij stoorde is dat journalisten de verontreiniging als een voldongen feit presenteerden, terwijl de CDC dat zelf niet zei en daar ook geen bewijzen voor had. Geen van de verslaggevers nam de moeite om verder onderzoek te doen. Ze baseerden zich slechts op wat de CDC zei. Dat heeft me verbaasd. Als er sprake was van verontreiniging- en die was wijd verbreid volgens hen - maar er niet één controle positief was, dan verwacht je zo’n uitspraak niet.
De derde reden:
Als er geen monsters meer beschikbaar zijn, maar je hebt nog wel wat 16S, enkele genetische merkers, wat PCR, dan kun je terecht bij een genoomcentrum waar je jouw bevindingen kunt vergelijken informatie in een genenbank. In de computers daar zitten allemaal gegevens over de genetica. Je kunt een methode gebruiken om je eigen bevindingen te vergelijken met gegevens die zijn opgeslagen in de genenbank. Stel dat mijn DNA volgorde ABFK is – natuurlijk is het in de praktijk meer dan dat - en de volgordes die ik krijg zijn ABFO (of ABGHI), dan is dat niet identiek. Dus je kunt een controle doen en naar de verwantschap kijken.
De CDC zegt dat er 100% overeenkomst is aangetoond, maar uit de analyses is dat niet gebleken. Wanneer men de feiten checkt, dan blijkt er geen bewijs te zijn voor verontreiniging van patiëntenmonsters.
De vierde reden:
De vierde reden was dat de CDC beweerde dat één van de stammen die Advanced Labs gebruikte een B. garinii was. Dat is een zogenaamde ATC &C-stam die ook gebruikt wordt ter controle. De CDC beweerde dat Advanced Labs een B. garinii ontdekte in enkele DNA-sequenties. Volgens de CDC duidt dit op verontreiniging, omdat B. garinii niet voorkomt in Noord-Amerika. Maar de CDC heeft toch bakzeil gehaald. De organisatie heeft besloten dat enkele rapporten die tegen haar commentaar ingingen, correct waren. B. garinii is niet alleen bij mensen maar ook bij vogels in de VS en Mexico gevonden.
Waar het op neerkomt is dat van alle ATC&C-stammen die vergeleken werden – het ging om 51 bloedmonsters van patiënten - er niet één 100% overeenkomst vertoonde. Dat er sprake zou zijn van 100% homologie, zoals de CDC beweert, is een nogal boude bewering. Ik kan een analyse laten uitvoeren met een willekeurige Borreliasoort en 100% positief scoren als ik kijk naar een bepaald (hoog geconserveerd) segment dat ze allemaal gemeenschappelijk hebben.Veel laboratoria en artsen zijn geïntimideerd door de druk van de CDC met betrekking tot de soorten tests die ze uitvoeren voor patiënten.
Dus je kunt het vergelijken met een kamer vol mensen nemen die allemaal Gap jeans dragen, alleen naar hun broek kijken en zeggen dat ze allemaal 100% dezelfde kleren dragen, terwijl hun bovenkleding verschillend kan zijn?
Antwoord: ‘Daar lijkt het een beetje op. Mijn laboratorium aan het NYU Medical Center was - en is - een FDA lab. Dit betekent dat we methoden moeten gebruiken die goedgekeurd zijn door de FDA. De FDA heeft een uitzondering gemaakt voor Home Brew tests, maar Johnson van de CDC probeert de regels te veranderen en ervoor te zorgen dat je geen methode meer kunt gebruiken die niet is goedgekeurd door de FDA. Het publiek moet zich hierover kunnen uitspreken. Het doet me denken aan de ‘pestkoppen’ in de tamponkwestie. Wanneer je de voorpagina van Barron's Business Weekly weet te halen, zoals destijds tijdens de TSS controverse gebeurde, ben je persona non grata. Niemand wil dat je het Bruto Nationaal Product in gevaar brengt. Maar er overleden vrouwen door TSS. Ik moest er iets van zeggen.
Wat is uw visie op de juiste soort testen voor de ziekte van Lyme (enzymimmunoassays, immunoblots, kweken van serummonster etc.)?
Antwoord: De gevoeligheid van de Advanced Labs kweektest is op dit moment 94%. De gevoeligheid van de tweestappentest die de CDC voorschrijft, is 50%. Met de CDC-testen mis je dus de helft of misschien wel meer van de gevallen van Lyme. Kijk naar de lijdensweg van deze mensen. Mensen sturen me brieven en schrijven: mijn dochter is stervende. Ik ben er voorstander van dat artsen zich in Advanced Labs gaan verdiepen. Maar het lab is nu gestopt met het kweken van celculturen. Dat ene document van de CDC heeft veel invloed. Ik vraag me af hoe het eigenlijk de wetenschappelijke beoordeling heeft doorstaan. Ik denk omdat iedereen bang is voor de Fort Collins groep onder leiding van Barbara Johnson.
We dachten altijd dat een behandeling van twee weken met antibiotica, misschien een maand, zou volstaan. Een van de dingen die naar voren kwam uit het werk van Advanced Labs is dat je patiënten gedurende een langere periode, zelfs maandenlang, moet behandelen.
Ik vind het schokkend wat er gaande is. De CDC gebruikte altijd statistieken van 30.000 gerapporteerde gevallen van Lyme per jaar. Advanced Labs sprak met enkele andere medewerkers van de CDC, niet van de Fort Collins groep. Die zeiden dat dit getal waarschijnlijk tien keer hoger ligt. Advanced Labs is van mening dat het om minstens 300.000 gevallen per jaar gaat. Nu heeft de CDC besloten dat het inderdaad zo is. Het cijfer moet 300.000 zijn. Ze hebben het veranderd zonder zich voor hun fout te verontschuldigen, net zoals ze deden met de B. garinii verklaring.
Als de CDC het beleid ten aanzien van de diagnose wil veranderen – bijvoorbeeld door het aantal banden bij de western blot dat nodig is voor een positieve IgG-omlaag te brengen naar twee of drie van de vijf banden – dan zeg ik: meteen doen. De Advanced Labs kweektest is een uitstekende test om vast te stellen of er sprake is van een actieve of chronische infectie. De gouden standaard in de microbiologie is het ‘rokende pistool’: een levend organisme dat verkregen is uit de patiënt. Serologie is meestal een terugblik. Bloedtesten kunnen aantonen dat je op enig moment bent blootgesteld. Je weet niet of je de ziekte op dit moment hebt, of je in de eindfase bent of dat je de ziekte in het verleden hebt gehad.
Je zou denken dat de CDC zijn eigen cultuurtesten zou ontwikkelen, of de kweekmethode van Advanced Labs zou verbeteren, in plaats van er tegen te ageren. Dit bureau heeft de taak de gezondheid van Amerikanen te beschermen. Het moet niet schoppen tegen een wetenschappelijk systeem dat nuttig kan zijn om dat doel te bereiken. Stel dat de CDC denkt dat er verbeteringen nodig zijn, dan moet deze organisatie gewoon helpen het systeem beter te maken. Zoals het nu gaat is frustrerend en dat stoort me.
Tijdens de controverse over de toxische shock belden de fabrikanten de decaan van de NYU (de universiteit van New York). De tamponfabrikanten kregen een oud-student van de NYU die bij hun bedrijf werkte zover dat hij de NYU belde. Hij zei dat de NYU een onderzoeker had die problemen veroorzaakte. Ik werd gecontroleerd door talrijke ambtenaren. Ze oefenden druk op mij uit om mijn onderzoek naar toxische shock stop te zetten. Zover gaan mensen dus. Uiteindelijk gebeurde er niets omdat mijn drie superieuren zeiden: “Hij is een vooraanstaand lid van de faculteit.” Maar de raden van toezicht van universiteiten kunnen worden beïnvloed.
Reactie van professor in de microbiologie Holly Ahern:
Dit is een belangrijk en actueel artikel. Het brengt het "David en Goliath" karakter van de controverse over de ziekte van Lyme aan het licht. De CDC is vastbesloten om de status quo rond de ziekte van Lyme te handhaven. Dit terwijl de meerderheid van het snel toenemende wetenschappelijk bewijs hun model van de ziekte van Lyme niet ondersteunt. Teekgerelateerde ziekteverwekkers gedragen zich niet ‘normaal’. Dat de CDC als een gezaghebbende autoriteit die mythe in stand houdt, is schadelijk voor de volksgezondheid. Ik heb veel waardering voor dr. Tierno die bereid is om ons wetenschappelijke waarheden over de ziekte van Lyme te verschaffen. En voor journaliste Theresa O'Brien die bij haar voorbereiding ook naar andere informatie keek anders dan de (onjuiste) informatie op de website van de CDC.
Reactie van CT Patriot:
Barbara Johnson van de CDC is een van de auteurs van de CDC-studie die kritisch is over de cultuurtest. Zij heeft een patent op een of meer van de lymetesten die door de FDA zijn goedgekeurd. Als er bewijs is dat direct testen op Borrelia in een celcultuur levensvatbaar is en de FDA daar zijn goedkeuring aan geeft, zouden die testen snel achterhaald zijn.
Sommigen zouden zeggen dat er sprake is van een ernstig belangenconflict waardoor de CDC studie aan geloofwaardigheid inboet (alsof hun methodologie dat al niet deed).
Tekst: Theresa OBrien
Vertaald: Annemaret Bouwman
Bewerkt: Annemaret Bouwman en eindredactie
In deze vertaling is sommige tekst vereenvoudigd of geschrapt.
Voor het volledige artikel zie bron: http://www.examiner.com/list/i-saw-firs ... 1352195556
Journal of Microbiology & Experimentation: http://www.advanced-lab.com/news/RF_Publication.pdf JSM Microbiology: http://www.advanced-lab.com/news/microb ... 2-1008.pdf
Verklaring medische begrippen
FDA: De Food and Drug Administration, afgekort FDA, is het agentschap van de federale overheid van de Verenigde Staten, dat de kwaliteit van het voedsel en de medicijnen in brede zin controleert. Het controleert ook de behandeling van bloed, medische producten en cosmetica. De FDA zorgt ervoor dat de regels in de Public Health Service Act worden nageleefd.
Immuuncompetent: Het vermogen van het lichaam om een normale immuunrespons te produceren.
Celcultuur: Bij een celcultuur laat men cellen groeien onder gecontroleerde omstandigheden. Bij Lyme worden celculturen gemaakt van micro-organismen. Het uiteindelijke product van een celcultuur is een cellijn: een verzameling gelijke cellen.
Genoom: Het genoom is de complete genetische samenstelling van een organisme, cel of virus.
Basenparen: Het erfelijk materiaal, DNA, bestaat uit een zeer lange dubbele keten van basenparen.
Bron: NVLP -Laatje niet Lymen, Uitgave 1/2015