Allerlei zaken, zoals een andere infectie of een reumatische aandoening kunnen de anti-stoffen beïnvloeden.
Vandaar dat z 'on test niet altijd betrouwbaar is.
@VerlorengezondheidM,
Ze bedoelen daar volgens mij vooral kruisreacties mee, dus vals-positief.
VerlorengezondheidM schreef:Met enige regelmaat lees ik dat patiënten met een klinisch ziektebeeld negatief testen op de LTT Elispot (een van de meest gevoelige LTT's die er maar bestaat), maar positief testen op de meest uitgebreide Western Blot van Igenex (Californië)
Dus ja zelfs de meest gevoelige LTT's, ook die van IMD Berlin kunnen vals negatief zijn.
Een Western Blot meet antistoffen, die kan dus ook wel 20 jaar nadat de infectie al genezen is nog positief zijn.
De Elispot is nog net een wat andere testprocedure dan een LTT, maar beide meten ze de cellulaire immuunrespons. Er zijn voor de Elispot wat betreft lyme volgens mij nog geen wetenschappelijke publicaties over die aantonen dat dit de meest gevoelige test zou zijn. Of was jij dit wel al tegengekomen?
De LTT van het IMD in Berlijn is negatief op het moment dat er geen cellulaire immuunrespons tegen de infectie is, meest aannemelijk is dat de infectie op dat moment dan niet actief is. Daarnaast wordt in de wetenschappelijke studies daarover geschreven dat de kans op vals-negatief 1 op 10 is, deze lijkt dus de grootste gevoeligheid te hebben.
VerlorengezondheidM schreef:@Josie en anderen,
Er zijn behoorlijk wat Lyme-patienten met een lage CD-57 en een positieve LTT Elispot of Western Blot van Igenex, maar met een negatieve LTT Melisa van Prohealth / negatieve LTT Borrelia van IMD Berlin.
Het lijkt mij dat de LTT Elispot van ArminLabs en Lymespot revised test van BCA het meest geschikt / gevoelig zijn.
Of de Western Blot van Igenex (USA) met de meeste Lyme specifieke banden erop, die dokter Richard Horowitz niet voor niets gebruikt bij zijn (immens grote groep!) chronische Lyme-patienten.
Het meest geschikt / gevoelig waarvoor? Het ligt er maar aan wat het doel is van testen. Bijv. als je voor de eerste keer de infectie wil diagnosticeren zijn een aantal andere tests geschikt dan wanneer je wil weten of de infectie persisteert.
VerlorengezondheidM schreef:Daarom denk ik dat het beste is, als het financieel tenminste haalbaar is, meerdere soorten Lymetesten van verschillende labo's indien nodig.
Lijkt mij bij de initiele diagnose ook het beste!
Je zal maar lyme hebben en het niet weten, jarenlang zonder antibiotica heeft de bacterie vrij spel, met alle gevolgen van dien.
VerlorengezondheidM schreef:Wat ik in deze mooie presentatie van dokter Richard Horowitz voorbij heb zien komen is dat er een patiënt na 3 weken plotseling was overleden omdat uit de Elisa Lymetest niks kwam, echter bleek deze patiënt, achteraf, bij nader inzien Lyme Carditis te hebben, oeps.
Ik noem de Elisa Lyme test weleens een potentieel dodelijke test........
Bij Project Victory denken ze dat de huidige ELISA's en Blot's maar 2 belangrijke beperkingen hebben:
https://www.zonmw.nl/nl/onderzoek-resul ... rreliosis/De huidige diagnostische tests kennen twee belangrijke beperkingen, 1) ze zijn vaak negatief vroeg in het beloop van de ziekte, en 2) bij langdurige klachten maken ze niet goed onderscheid tussen een oude of actieve Borrelia infectie. Van zogeheten cellulaire tests wordt gezegd dat ze mogelijkerwijs gevoeliger zijn vroeg in het beloop van de ziekte en dat ze wel onderscheid kunnen maken tussen een oude (al dan niet behandelde) of actieve Borrelia infectie. Dit is echter nog niet goed genoeg onderzocht.
Het doel van onze studie is daarom het bepalen of enkele cellulaire tests van aanvullende waarden zijn in het stellen van de diagnose Lymeziekte.
De ontoereikende gevoeligheid, ook wetenschappelijk aangetoond in het latere beloop van de ziekte, vinden ze dat een onbelangrijke beperking?
Er zijn 'zelfs' Nederlandse studies die de ontoereikende gevoeligheid aantonen ook later in het beloop van de ziekte...
Maargoed, het is in ieder geval fijn dat ze nu die cellulaire tests verder gaan onderzoeken!
Josie
ELISA Lyme'test'