Boswachters in België
Geplaatst: Za 25 Apr 2015, 13:52
In België worden de boswachters en houtvesters wel onderzocht en begeleid. Lees maar:
Uit een seroprevalentieonderzoek uitgevoerd bij 261 boswachters en houtvesters van het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap bleek dat bosarbeiders gemiddeld 17 tekenbeten per jaar hadden. De hoogste aantallen kwamen voor in Limburg, Antwerpen en Vlaams-Brabant; 13% van de werknemers hadden een positieve anamnese voor erythema chronicum migrans; 8,5% van de onderzochte populatie had een positieve serologie van B. burgdorferi. Bij boswachters bedroeg de serologie 12% en bij bosarbeiders 7%.
Beroepsziekte
De ziekte van Lyme is een erkende beroepsziekte in België. Dat betekent dus dat indien het Fonds voor Beroepsziekten meent dat de nodige criteria nageleefd zijn, een werknemer beroep kan doen op de voorzieningen van het Fonds. In principe kunnen er 5 schadeposten in aanmerking komen : vergoeding in het kader van de arbeidsongeschiktheid (tijdelijk of blijvend), de kosten in het kader van de preventieve verwijdering, gezondheidszorgkosten (preventief en curatief), hulp van derden en tussenkomst bij overlijden. Het Fonds voor Beroepsziekten vindt men terug in de Sterrekundelaan 1 te 1030 Brussel (tel. : 02/226.62.11). Voor ambtenaren geldt een aangepaste reglementering. In principe gelden dezelfde erkenningscriteria maar vallen de uitkeringen ten laste van de staat. De administratieve gezondheidsidienst van het Ministerie van Volksgezondheid staat in voor de afwerking van de dossiers. Het Fonds fungeert ook hier als expert.
Preventie
Bij de organisatie van het werk moet men bij voorkeur ervoor zorgen dat het werk waar men direct contact heeft met gras en heesters, gepland wordt voor de winter en het vroege voorjaar. Dit zijn momenten waar men verminderde kans loopt op tekenbeten. De volgende adviezen blijven ook steeds geldig.
· Gebruiken van de courante wandelpaden en vermijden van contact met hoog gras.
· Dragen van goedsluitende kleding, lange mouwen, lange broek, broekspijpen in sokken.
· Na het werk moet het lichaam op tekenbeten en achterblijvende teken gecontroleerd worden.
· Teken moeten zo snel mogelijk op een correcte wijze verwijderd worden.
· Het noteren van een tekenbeet in een agenda is erg nuttig. Deze informatie kan men meedelen aan zijn arts.
· Bij een vermoeden van het doormaken van de ziekte moet men zijn huisarts of de arbeidsgeneesheer opzoeken.
Deze arts moet uitmaken of er antibiotica moeten voorgeschreven worden. Lyme is een ziekte waarbij vroegtijdig voorschrijven van antibiotica in tegenstelling met banale griepjes aangewezen is. De aanwezigheid van antistoffen is niet bepalend voor het al of niet moeten nemen van antibiotica, wel het klinisch beeld.
Hoe een teek verwijderen ?
· Een teek dient bij voorkeur met een specifiek daarvoor bestemd pincet verwijderd te worden.
· Maak zo mogelijk een plooi in de huid rond de teek.
· Neem de pincet tussen duim en wijsvinger en druk ze open.
· Zet het pincet rond de kop van de teek boven op de huidplooi. Zorg ervoor de pincet niet op het lijf van de teek te zetten. Zo zou men de teek kunnen plat drukken in plaats van ze voorzichtig uit de huid te trekken.
· Verwijder de teek door het pincet te draaien en er voorzichtig aan te trekken zodat de teek meekomt.
· De teek op voorhand niet bewerken met ether, alcohol, vaseline of wat dan ook.
· Prikkeling verhoogt de kans op afscheiden van lichaamsinhoud met verhoogde kans op besmetting.
· Na verwijderen van de teek het wondje ontsmetten met alcohol of jodium. Eventueel achterblijvende delen van de teek kunnen met een naald verwijderd worden.
Het pincet zelf kan afgewassen worden en nadien afgekookt.
Conclusie
Deze studie toont aan dat de ziekte van Lyme niet alleen een theoretisch risico inhoudt maar reëel voorkomt en correleert met de graad van expositie. Er zijn twee goede redenen om een intensieve preventiecampagne op te zetten. Ten eerste zijn er aan deze ziekte belangrijke complicaties verbonden die vooral in de gevorderde stadia kunnen aanleiding geven tot irreversibiliteit en vervolgens is deze ziekte in een vroegtijdige fase vrij eenvoudig te behandelen. Tevens kunnen eenvoudige preventiemaatregelen voorkomend werken.
Deze preventiecampagne moet zich dan ook richten op de verschillende terreinen, i.c. primaire preventie (tekenverwijdering, bescherming) en vroegtijdige diagnose en behandeling. Uitbreiden van de campagne naar de algemene bevolking is gelet op de aanwezigheid van markers bij sporadisch blootgestelden noodzakelijk. Het in kaart brengen van de aanwezigheid van B. burgdorferi bij teken in functie van de ligging van de gebieden zou een belangrijke bijkomende informatie zijn.
bron:
http://www.infectieziektebulletin.be/de ... Tt8jLAcTIW
Daisy
Uit een seroprevalentieonderzoek uitgevoerd bij 261 boswachters en houtvesters van het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap bleek dat bosarbeiders gemiddeld 17 tekenbeten per jaar hadden. De hoogste aantallen kwamen voor in Limburg, Antwerpen en Vlaams-Brabant; 13% van de werknemers hadden een positieve anamnese voor erythema chronicum migrans; 8,5% van de onderzochte populatie had een positieve serologie van B. burgdorferi. Bij boswachters bedroeg de serologie 12% en bij bosarbeiders 7%.
Beroepsziekte
De ziekte van Lyme is een erkende beroepsziekte in België. Dat betekent dus dat indien het Fonds voor Beroepsziekten meent dat de nodige criteria nageleefd zijn, een werknemer beroep kan doen op de voorzieningen van het Fonds. In principe kunnen er 5 schadeposten in aanmerking komen : vergoeding in het kader van de arbeidsongeschiktheid (tijdelijk of blijvend), de kosten in het kader van de preventieve verwijdering, gezondheidszorgkosten (preventief en curatief), hulp van derden en tussenkomst bij overlijden. Het Fonds voor Beroepsziekten vindt men terug in de Sterrekundelaan 1 te 1030 Brussel (tel. : 02/226.62.11). Voor ambtenaren geldt een aangepaste reglementering. In principe gelden dezelfde erkenningscriteria maar vallen de uitkeringen ten laste van de staat. De administratieve gezondheidsidienst van het Ministerie van Volksgezondheid staat in voor de afwerking van de dossiers. Het Fonds fungeert ook hier als expert.
Preventie
Bij de organisatie van het werk moet men bij voorkeur ervoor zorgen dat het werk waar men direct contact heeft met gras en heesters, gepland wordt voor de winter en het vroege voorjaar. Dit zijn momenten waar men verminderde kans loopt op tekenbeten. De volgende adviezen blijven ook steeds geldig.
· Gebruiken van de courante wandelpaden en vermijden van contact met hoog gras.
· Dragen van goedsluitende kleding, lange mouwen, lange broek, broekspijpen in sokken.
· Na het werk moet het lichaam op tekenbeten en achterblijvende teken gecontroleerd worden.
· Teken moeten zo snel mogelijk op een correcte wijze verwijderd worden.
· Het noteren van een tekenbeet in een agenda is erg nuttig. Deze informatie kan men meedelen aan zijn arts.
· Bij een vermoeden van het doormaken van de ziekte moet men zijn huisarts of de arbeidsgeneesheer opzoeken.
Deze arts moet uitmaken of er antibiotica moeten voorgeschreven worden. Lyme is een ziekte waarbij vroegtijdig voorschrijven van antibiotica in tegenstelling met banale griepjes aangewezen is. De aanwezigheid van antistoffen is niet bepalend voor het al of niet moeten nemen van antibiotica, wel het klinisch beeld.
Hoe een teek verwijderen ?
· Een teek dient bij voorkeur met een specifiek daarvoor bestemd pincet verwijderd te worden.
· Maak zo mogelijk een plooi in de huid rond de teek.
· Neem de pincet tussen duim en wijsvinger en druk ze open.
· Zet het pincet rond de kop van de teek boven op de huidplooi. Zorg ervoor de pincet niet op het lijf van de teek te zetten. Zo zou men de teek kunnen plat drukken in plaats van ze voorzichtig uit de huid te trekken.
· Verwijder de teek door het pincet te draaien en er voorzichtig aan te trekken zodat de teek meekomt.
· De teek op voorhand niet bewerken met ether, alcohol, vaseline of wat dan ook.
· Prikkeling verhoogt de kans op afscheiden van lichaamsinhoud met verhoogde kans op besmetting.
· Na verwijderen van de teek het wondje ontsmetten met alcohol of jodium. Eventueel achterblijvende delen van de teek kunnen met een naald verwijderd worden.
Het pincet zelf kan afgewassen worden en nadien afgekookt.
Conclusie
Deze studie toont aan dat de ziekte van Lyme niet alleen een theoretisch risico inhoudt maar reëel voorkomt en correleert met de graad van expositie. Er zijn twee goede redenen om een intensieve preventiecampagne op te zetten. Ten eerste zijn er aan deze ziekte belangrijke complicaties verbonden die vooral in de gevorderde stadia kunnen aanleiding geven tot irreversibiliteit en vervolgens is deze ziekte in een vroegtijdige fase vrij eenvoudig te behandelen. Tevens kunnen eenvoudige preventiemaatregelen voorkomend werken.
Deze preventiecampagne moet zich dan ook richten op de verschillende terreinen, i.c. primaire preventie (tekenverwijdering, bescherming) en vroegtijdige diagnose en behandeling. Uitbreiden van de campagne naar de algemene bevolking is gelet op de aanwezigheid van markers bij sporadisch blootgestelden noodzakelijk. Het in kaart brengen van de aanwezigheid van B. burgdorferi bij teken in functie van de ligging van de gebieden zou een belangrijke bijkomende informatie zijn.
bron:
http://www.infectieziektebulletin.be/de ... Tt8jLAcTIW
Daisy