www.wobblers.comvooral bij nierinsufficiëntie en bij langdurige behandeling met hogere doseringen
7. Behandeling
Tularemie kan behandeld worden met, gentamicine, doxycycline of ciprofloxacine (zie bijlage 2*). In geval van ernstige systemische infecties heeft het gebruik van gentamicine de voorkeur. De behandeling duurt afhankelijk van het ziektestadium en het gebruikte antibioticum 10 tot 21 dagen. Ook al kunnen symptomen wekenlang aanhouden, de meeste patiënten herstellen volledig.
Het heeft belangrijke nevenwerkingen, het is namelijk bij overdosering giftig voor het gehoor (orgaan van Corti) en voor de nieren, die beide onomkeerbaar beschadigd kunnen worden. Om deze reden wordt het buiten het ziekenhuis vrijwel alleen uitwendig gebruikt (oog- en oordruppels); bij inwendig gebruik dient geregeld te worden gecontroleerd of de concentratie in het bloed onder de gevaarlijke waarden blijft, (piek- en dalspiegels) waardoor het vrijwel alleen in het ziekenhuis toepassing vindt.
..............
De ototoxiciteit is het gevolg van de gevoeligheid van de zintuigcellen van het gehoor- en evenwichtsorgaan voor aminoglycosiden. De kans op irreversibele beschadiging van deze zintuigcellen is afhankelijk van de aard van het aminoglycoside, van de concentratie in de binnenoorvloeistoffen en van de expositieduur. De penetratie in binnenoorvloeistof, en overigens ook in de nier, is niet zozeer afhankelijk van de piekhoogte van de plasmaconcentratie maar meer van de duur van de blootstelling. In verband hiermee dient men te streven naar minder deeldoses per dag, dit wil zeggen bij voorkeur eenmaal per dag. Onderzoek heeft aangetoond dat men de gehele dagdosis, voor de meeste indicaties, ook in één gift per dag kan geven. De toxiciteit is dan minder bij gelijke effectiviteit. Een uitzondering hierop vormt overigens het gebruik bij endocarditis en bij de toepassing bij kinderen van 1 tot 16 jaar. Ook bij neutropenie bij volwassenen wordt hier nog een uitzondering op gemaakt, daar vindt of de toediening van twee giften per dag plaats, of ook éénmaal per dag.
............
Het grootste gevaar van de aminoglycosiden is het risico van misbruik en een verkeerde dosering. Hierdoor bestaat er niet alleen een grote kans op het optreden van toxiciteit, maar ook op het ontwikkelen van resistentie bij micro-organismen, die ook met andere middelen niet meer zijn te bestrijden. Daarom moet voortgezet gebruik van deze middelen plaatsvinden op geleide van het antibiogram, onder controle van de nierfunctie en bloedconcentratie. Gebruik van deze middelen dient bij voorkeur eenmaal per dag in de kliniek plaats te vinden en slechts bij uitzondering extramuraal. Onder deze omstandigheden lopen de werkzaamheid en de toxiciteit van de verschillende aminoglycosiden onderling weinig uiteen. Het gebruik bij nierinsufficiëntie valt in het algemeen af te raden omdat door stijging van de halfwaardetijd de toxiciteit stijgt. Indien gebruik toch noodzakelijk is, dan is controle van de plasmaconcentraties, de nierfunctie en het audiogram nodig.
Wat de keuze van het preparaat betreft, gaat in het algemeen de voorkeur uit naar gentamicine. In geval van Pseudomonas-infecties is bij resistentie voor gentamicine tobramycine bruikbaar. Amikacine komt in aanmerking indien sprake is van bacteriële resistentie tegen de andere aminoglycosiden, eventueel ook bij tuberculose.
.............
mensen die op drie dagen tijd bvb al permanente schade hebben gekregen van gentamicine en dat werkt niet zo geruststellend hoor.Behandeling
Evenals bij mensen, kan ook streptomycine- of andere aminoglucoside antibiotica ingezet worden. Tetracycline antibioticum hebben het voordeel dat ze oraal gegeven kunnen worden, maar hebben het nadeel dat de ziekte na beëindigen van de kuur terug komt.
Afhankelijk van het type tularemie wordt behandeld, kan de arts orale antibiotica zoals doxycycline ( Oracea, Vibramycin, anderen) in plaats voorschrijven
Vector Borne Zoonotic Dis. 2016 Nov 9.
Seroprevalence of Borrelia burgdorferi, Anaplasma phagocytophilum, and Francisella tularensis Infections in Belgium: Results of Three Population-Based Samples.
De Keukeleire M1,2, Vanwambeke SO1, Cochez C3, Heyman P3, Fretin D4, Deneys V5, Luyasu V2, Kabamba B6, Robert A2.
Author information
Abstract
To estimate the seroprevalence of Borrelia burgdorferi (Bb), Anaplasma phagocytophilum (Ap), and Francisella tularensis (Ft) in Belgium, we tested sera from three population-based samples in which exposure to pathogen is assumed to vary: 148 samples from workers professionally exposed, 209 samples from rural blood donors, and 193 samples from urban blood donors. Sera were tested using ELISA or the immunofluorescence assay test. The seroprevalence of Bb was 5.4% in workers professionally exposed, 2.9% in rural blood donors, and 2.6% in urban blood donors, which is similar to other studies. The fraction of negative results decreases significantly from urban blood donors and rural blood donors to workers. Regarding the seroprevalence of Ap, the cutoff titer of 1:64 recommended by the manufacturer may be set too low and produces artificially high seroprevalence rates. Using a cutoff titer of 1:128, the seroprevalence of Ap was estimated at 8.1% for workers professionally exposed, 6.2% for rural blood donors, and 5.7% for urban blood donors. Tularemia sera confirmed the presence of the pathogen in Belgium at 2.0% for workers and 0.5% for rural and urban blood donors. Our study is one of the few providing an estimation of the seroprevalences of Bb, Ap, and Ft in three different populations in Belgium, filling the gap in seroprevalence data among those groups. Our findings provide evidence that the entire Belgian population is exposed to Bb, Ap, and Ft infections, but a higher exposure is noticed for professionals at risk. Education on the risk factors for tick bites and preventive measures for both professionals exposed and the general population is needed.
Zowel in 2013 als in 2014 werd in België 1 geval van tularemie gerapporteerd.
........
Het aantal gerapporteerde gevallen van tularemie in België stijgt sinds 2012.
Ook in Nederland en in Frankrijk ziet men dezelfde stijging.
Er bestaan aanwijzingen dat tularemie in Europa toeneemt
Conblusie
Het is duidelijk dat tularemie in Nederland voorkomt.
We hebben bij meerdere hazen tularemie vastegesteld (8,19)
Bovendien is de ziekte bevestigd bij een aantal humane patienten die in Nederland ofwel contact hadden gehad met besnette hazen, of waren
gestoken door insecten en een ziektebeeld ontwikkelden van tularemie (19)
Of er sprake is van een herintroductie van tularemie in Nederland, of dat de bevindingen het gevolg zijn
van toegenomen aandacht voor deze ziekte, is nog niet duidelijk.
Wel passen de Nederlandse bevindingen bij die van omringende landen.
Er bestaan aanwijzingen dat tularemie in sommige Europese landen toeneemt (4)
De situatie in Friesland in 2015 is voor Nederland uitzonderlijk.
Van tularemie weten we echter dat er zowel regionale verschillen bestaan in het voorkomen van de ziekte
(zgn. "hotspots) als verschillen in de tijd, waarbi jjaren met veel gevallen en jaren waarin de ziekte niet of nauwelijks elkaar
afwisselen.
De oorzaak hiervan is niet bekend, maar een combinatie van factoeren lijkt waarschijnlijk, zoals grote aantallen aanwezige knaagdieren of hazen en grote aantallen insecten,
maar ook weersomstandigheden (20)
Nader onderzoek in Friesland naar transmissieroutes en reservoirs kan hier mogelijk meer duidelijkheid over verschaffen.
Terug naar “Reguliere Behandeling”
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 0 gasten