Sproetje schreef:De 36% waar Lorraine Johnson het over heeft zijn de lymepatiënten die al bekend zijn als lymepatiënt en na een behandeling vlgs de Amerikaanse (idsa) richtlijnen nog steeds ziek blijven, dan worden het chronische patiënten omdat er geen behandeling meer volgt, tenzij je zelf op onderzoek gaat en een lyme literaire arts kunt vinden.
Weet jij of iemand anders of dat percentage gebaseerd is op deze , naar mijn mening zeer interessante studie?
36% valt volgens bovenstaande onderzoek onder Post-Treatment Lyme Disease Syndrom ondanks die 'geweldige' CBO/ IDSA behandeling.
Dit zijn Lymies die Fase1, 2 en 3 van meet af aan hebben doorlopen en zich daar toen ook bewust van waren, geselecteerd op, naar mijn mening veel te strikte Lyme criteria.
Financieel voordeel te strikte, verplicht opgelegde Lyme criteria: als regulier arts hoef je deze patiënten niet of slechts beperkt te behandelen, wat kostenbesparend is op (misschien wel levenslange?) ziektekosten en haast geen enkele patiënt valt binnen die veel te strikte criteria.

Bovenstaande lijkt mij vanuit financieel oogpunt een win-win situatie, echter ethisch gezien vind ik dit om van te kotsen.

Dan kun je dus op je vingers natellen dat Lyme patiënten die, na verlate ontdekking gelijk in Fase3 belanden, dit percentage PTLDS fors omhoog halen...
M.a.w. het is dus veel erger dan die 36% PTLDS, naar mijn bescheiden mening....