Generality of the Memory Effect of Persister Cell State in a Wide Variety of Bacteria
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC6028600/
Henriëtte
Generality of the Memory Effect of Persister Cell State in a Wide Variety of Bacteria
“The ability of the borrelia, especially tick-borne strains to persist in the brain and in the eye after treatment with arsenic or with penicillin or even after apparent cure is well known (1). The persistence of treponemes after treatment of syphilis is a major area which currently requires additional study.”
THEY ARE UNKILLABLE
The CDC, in 1964, explained that spirochetes (including borrelia) that had been freeze-dried for a year could be rehydrated into viable form, and isn't that convenient?
According to the authors, if the deposits had harbored persister cells, those cells should have resumed growing when conditions became favorable for growth again.
Stricly speaking, the authors are correct. Persister cells should start multiplying again in fresh culture medium.
they do not grow in the presence of antibiotic, and (iii) they do not grow in the absence of antibiotic.
upon adding fresh medium, persisters grow
like the parental population
Persisters most likely form as a stress response such as that induced by antibiotics (Dorr et al., 2010,
Kwan et al., 2013, Van den Bergh et al., 2016); however, they also have been reported to arise
spontaneously (Balaban et al., 2004).
Furthermore, persister cells are not identical to stationary-phase tolerant
cells based on transmission electron microscopy which shows a cell structure for each cell type (Cho et
al., 2017). These results also illustrate the need for persister cell populations in which persister cells are
the dominant cell type in order to more accurately estimate the persister cell wake time
we found that the heterogeneity upon persister waking is caused by differences in
ribosome content prior to antibiotic treatment: cells with more ribosomes wake faster.
Vanaf puntje 200: However, unlike exponential cells, during persister waking, five phenotypic 200
variants were observed. Thirty-six (73%) of the cells grew and 13 (27%) failed to grow in 24 hours
Also, 50% of the natural persister did not grow in 24 hours
Johns Hopkins University Bloomberg School of Public Health
A new study found that a slow-growing variant form of Lyme bacteria caused severe symptoms in a mouse model. The slow-growing variant form of Lyme bacteria, according to the researchers, may account for the persistent symptoms seen in ten to twenty percent of Lyme patients that are not cured by the current Lyme antibiotic treatment.
The study, published March 28 in Discovery Medicine, also found that these "persister" Lyme bacteria were resistant to standard single-antibiotic Lyme treatments currently used to treat Lyme patients, while a three-antibiotic cocktail eradicated the Lyme bacteria in the mouse model.
Stichting Tekenbeetziekten
26 mei om 04:49 ·
In een nieuw overzichtsartikel over persistentie van Borrelia wordt beschreven hoe omgevingsfactoren en monotherapie met diverse soorten AB kan leiden tot persistente vormen van Borrelia. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen ‘Dormant’, ‘Persistence’ en diverse verschijningsvormen zoals ‘round bodies' en ‘biofilms’, enzovoort. Het is nog onduidelijk welke factoren leiden tot welke verschijningsvormen.
De auteurs noemen dat er combinatie-therapieën zijn van drie soorten antibiotica om de diverse vormen aan te pakken (met name daptomycin + doxycycline + cefoperazone) die in vitro (= in laboratoria) beter werken dan de huidige mono-therapieën. Ook bespreken ze een aantal kruiden die in vitro beter werken dan deze combinatietherapie.
Dit soort onderzoek zou met mensen onderzocht moeten worden. Het meeste onderzoek is met proefdieren of in laboratoria gedaan en niet in mensen en de uitkomst ‘in vivo’ kan heel anders zijn dan ‘in vitro’.
Terecht stellen ze de vraag hoe vroeg ‘vroege’ behandeling moet zijn om de vorming van persisters te voorkomen. Dit sluit aan bij de kritiek van de STZ op de huidige richtlijnen en huisartsenopleiding, die door alle stappen zoals doorverwijzen, ’afwachten’ en herhalen van testen, o.i. chronische Lyme in de hand werkt.
Dit overzichtsartikel bespreekt in ieder geval op een logische manier de ins- en outs van de diverse overlevingsvormen van Borrelia en geeft aanknopingspunten voor verder onderzoek.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/31097026
Wil je meer weten over actuele onderzoeken? Check dan met enige regelmaat de nieuwe pagina ' Lyme in 20 artikelen' op onze website
https://www.tekenbeetziekten.nl/lyme-in-20-artikelen/
LymeverenigingGrote gevolgen voor begrijpen ziekteverloop en behandeling van chronische Lyme
Chronische Lyme is een gezondheidsprobleem met een enorme impact op de kwaliteit van leven van tienduizenden patiënten en hun partners, gezinnen en familieleden: 1 of 2 op de 10 Lymepatiënten houdt langdurig klachten. Er is een heftig debat over de oorzaak van deze hardnekkige klachten.
De Lyme-bacterie verandert onder stressvolle omstandigheden, bijvoorbeeld wanneer deze geconfronteerd wordt met antibiotica, zich in persistente vormen: ze klonteren samen in een biofilm, er komen bacteriën in een andere spiraalvorm en ook in een ronde vorm.
Onderzoek van dr. Ying Zhang van de prestigieuze John Hopkins University in samenwerking met onder andere dr. Monica Embers van de Tulane University heeft nu in muizen aangetoond dat de huidige antibiotica minder goed werken bij deze persistente vormen van de Lyme-bacterie en dat deze persistente vormen ernstigere gewrichtsontstekingen veroorzaken.
In een vroege fase kan de Lymebacterie worden uitgeschakeld door het antibioticum ceftriaxon, maar dit onderzoek toont bij muizen aan dat in een latere fase de combinatie van daptomycine, doxycycline en ceftriaxon effectief is tegen de Lymebacterie.
Deze bevindingen hebben grote gevolgen voor het begrijpen van het ziekteverloop en de behandeling van chronische Lyme en andere persisterende infecties. Dit onderzoek wijst uit dat chronische Lyme niet moet worden behandeld met antibiotica monotherapie, maar met een combinatie van antibiotica die effectief zijn bij de persistente vormen van de bacterie.
Je zult misschien zeggen: ik hoor deze zaken al jarenlang. Dat klopt, maar nu zijn ze onderbouwd in een gedegen onderzoek en gepubliceerd in een wetenschappelijk tijdschrift. Het wordt steeds lastiger voor artsen om dit te negeren.
Onderzoek
Post Lyme Syndroom
Naar onze mening is de diagnose “Post Lyme Syndroom” vooral in het leven geroepen om de grote “lastige” groep lymepatiënten met voortdurende symptomen een etiket te geven en te legitimeren dat verdere behandeling niet zinvol zou zijn. De symptomen van deze groep patiënten worden vaak gebagatelliseerd en worden vaak afgedaan als wat milde restverschijnselen. In de praktijk blijkt echter dat het om patiënten gaat die hun symptomen behouden, (ernstig) chronisch ziek blijven of zelfs nog zieker worden.
Een deel van de Lymepatiënten ondervindt persisterende symptomen na een antibioticabehandeling. Zowel in de acute fase, wanneer de patiënt er wel op tijd bij is met behandeling, maar vaker in een latere fase, wanneer de patiënt pas laat/te laat een behandeling met antibiotica krijgt. We hebben het dan niet over een paar niet-belemmerende restklachten, maar over klachten die de patiënt ernstig belemmeren in het functioneren en de kwaliteit van leven ernstig aantasten. We hebben het dan over zieke patiënten die lijden en chronisch ziek blijven.
Een goede wetenschappelijke onderbouwing van Post Lyme Syndroom als verklaring voor persisterende klachten na behandeling ontbreekt en dit concept is bovendien praktisch niet bruikbaar omdat het niet goed kan worden onderscheiden van persisterende Lyme.
Persisters can adopt varying sizes and shapes, changing from well-known forms to altered morphologies. They are capable of forming round bodies, L-form bacteria, microcolonies or biofilms-like aggregates, which remarkably change the response of Borrelia to hostile environments. Persisters remain viable despite aggressive antibiotic challenge and are able to reversibly convert into motile forms in a favorable growth environment. Persisters are present in significant numbers in biofilms, which has led to the explanation of biofilm tolerance to antibiotics.
Persisters kunnen verschillende groottes en vormen aannemen, waarbij ze van de bekende beweeglijke spirocheet vorm veranderen naar ronde vormen, L-vormen of biofilmachtige microkolonies. Deze persistente vormen van Borrelia blijven ondanks agressieve antibioticabehandeling levensvatbaar en kunnen weer worden omgezet in de beweeglijke spirocheetvorm in een gunstige groeiomgeving
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 0 gasten