@Ferry001, de wetenschap wereldwijd heeft te maken met de verschillende én de ingewikkelde vraagstukken die bij de ziekte van Lyme voor komen. Sommige mensen-patiënten Lyme 'activisten' noemen dat het in het buitenland of in Amerika allemaal beter is maar dat is onjuist.Ferry001 schreef:Lyme, Het blijft een erg bijzondere ziekte, ik kan maar niet begrijpen dat het zo slecht te onderzoeken valt.
Het is een intelligente bacterie, maar ik had verwacht dat de wetenschap deze wel te slim af kan zijn.
Tip: lees je goed in over de beide ziekten. Een goed leesbaar boekje voor patiënten 'Lymeziekte - Over tekenbeetziekten en tekenbeetziekten' gelezen; Bron https://www.biomaatschappij.nl/product/lymeziekte/ Een gratis pdf van het boekje; Bron https://www.biomaatschappij.nl/wp-conte ... DF-DEF.pdf..Bovenstaande benadrukt dat meer kennis van teken en tekenbeetziekten noodzakelijk is om er grip op te krijgen. De levenscycli van Ixodes-teken en de ziekteverwekkers zijn uiterst complex. De over miljoenen jaren ontstane interacties tussen teken, ziekteverwekkers en hun gastheren zijn ongelooflijk vernuftig en de ziektebeelden van de verschillende tekenbeetziekten divers. Dat maakt het lastig om deze ziekten helemaal te doorgronden, niet alleen voor patiënten, maar ook voor wetenschappers en artsen.
Om het nog ingewikkelder te maken: regelmatig schrijven patiënten of hun behandelaars zonder duidelijke medische of wetenschappelijke onderbouwing klachten toe aan tekenbeten, lymeziekte en andere tekenbeetziekten. Dat maakt het soms onduidelijk wanneer er nou precies sprake is van lymeziekte of een andere tekenbeetziekte.
De hoeveelheid aan, en de brij van informatie op het internet maken het er niet altijd eenvoudiger op..
Er komen allerlei verschillende en interessante onderwerpen aan bod als onder andere: soorten teken, biologische en ecologische aspecten, de wetenschappelijke onderzoeken bij het NLe, reguliere behandeling, natuurlijke behandelingen, testen, patiëntenorganisatie de Lymevereniging, de ziekte van Lyme en andere tekenbeetziekten, disulfiram komt ter sprake als ook de fagentest en 'stamceltherapie' en nog veel meer. Op blz 22 een opname van Borrelia-bacteriën met een scanning elektronenmicroscoop.
Met alle respect maar dat is geen professionele medische werkwijze van de therapeut. Weet je nog op welke beeld(en) de therapeut de ziekte van Lyme heeft kunnen vaststellen?Ferry001 schreef:Om eerlijk te zijn heeft de therapeut geen goede uitleg gegeven, het papiertje werd op het laatste moment een beetje in mijn handen gedaan met de melding nou koop dit maar en een prettige avond nog, daarna kwam de volgden 'patiënt' nog binnen.
De Victory studie; Bron https://www.expertisecentrumlyme.nl/onderzoek/victory en Bron https://www.zonmw.nl/nl/onderzoek-resul ... rreliosis/ en Bron https://www.amc.nl/web/specialismen/exp ... tests-.htm
Een interessant artikel uit het boekje over de cellulaire testen (LTT) en de Vicotory studie:..Samen met de patiëntenvereniging hebben de onderzoekers verschillende cellulaire tests gekozen, zoals de Elispot en LTT, die worden meegenomen in het validatieonderzoek..
..Een diagnostische test die wel gevoelig is tijdens een beginnende Lyme-infectie die goed onderscheid maakt tussen een oude en actieve infectie zou een goede aanvulling zijn op bestaande tests. Van cellulaire tests wordt gezegd dat die deze eigenschappen hebben. Binnen het Victory-onderzoek wordt onderzocht of cellulaire tests van aanvullende waarde zijn in het stellen van de diagnose lymeziekte..
..VICTORY-studie: validatie van cellulaire tests voor lymeziekte
In de diagnostiek naar lymeziekte wordt de afweerreactie van de patiënt op de Borrelia-bacterie voornamelijk met indirecte testmethodes gemeten. Naast het meten van antistoffen in het bloed bestaan er ook ‘cellulaire’ tests. Bij deze tests wordt ook bloed afgenomen, maar dit wordt in het laboratorium gemengd met (stukjes van) Borrelia -bacteriën. Als de afweercellen in het bloed van de patiënt al eerder in contact zijn gekomen met de Borrelia-bacterie, produceren ze signaalstofjes (cytokines) en gaan ze zich delen. Afhankelijk van het precieze type test wordt een van beide processen gemeten (figuur 20).
Cellulaire tests zijn niet nieuw. Bij tuberculose bijvoorbeeld wordt dit type test met succes ingezet door de cytokine interferon-gamma te meten. Hiermee kan beoordeeld worden of er nog een verborgen infectie met tuberculose-bacteriën in het lichaam aanwezig is. Cellulaire tests bij infectieziekten kunnen dus een succesverhaal zijn, maar hoe zit dat bij lymeziekte?
Het verleden: waarde testuitslag onduidelijk
Al sinds het begin van de jaren negentig zijn er experimentele studies gedaan naar de cellulaire reactie op de Borrelia-bacterie. De resultaten van deze studies zijn wisselend. In 2016 trok een interferon-gamma-test de aandacht, omdat die bij lymepatiënten met een erythema migrans gevoeliger was dan de antistoftest. Echter, er zijn ook goed uitgevoerde onderzoeken gedaan waarbij cellulaire tests niet gevoeliger waren. Veel van deze onderzoeken zijn uitgevoerd door de fabrikant zelf, en niet door een onafhankelijke partij die er geen belang bij heeft of de tests goed of slecht presteren. Bovendien is de kwaliteit van deze onderzoeken vaak onder de maat, vanwege kleine groepen deelnemers en niet goed omschreven criteria voor deelname aan het onderzoek. Ook zijn er studies uitgevoerd zonder de juiste controlegroepen. Desalniettemin zijn sommige van deze tests wel commercieel beschikbaar en blijven de arts én de patiënt in de spreekkamer met vragen zitten bij een uitslag van een cellulaire test. Want, als iemand een positieve cellulaire test heeft, betekent dat dan dat iemand lymeziekte heeft? En sluit een negatieve testuitslag lymeziekte echt uit?
Het heden: de tests onder de loep genomen
Om dat te onderzoeken is de VICTORY-studie gestart. Met dit onderzoek willen de onderzoekers duidelijkheid verschaffen op de vraag of cellulaire tests bijdragen aan de diagnostiek naar lymeziekte. VICTORY is een validatiestudie waarin wordt gekeken hoe vaak een test voor een bepaalde ziekte ‘het bij het juiste eind’ heeft. Een perfecte test wijst honderd procent van de patiënten als ziek aan en honderd procent van de gezonde mensen als gezond. Helaas bestaat er voor nagenoeg geen enkele ziekte zo’n perfecte test, en worden soms gezonde mensen onterecht als ziek aangemerkt en zieke mensen onterecht als gezond. Bij een validatiestudie wordt onderzocht hoe groot deze percentages zijn, zodat artsen weten hoe betrouwbaar de uitslag van de test is..