Ik vind het echt wel erg voor diegene waarvan ik de verhalen lees. Eer iemand er toevallig zelf achter moet komen is er al heel wat tijd en energie in gaan zitten omdat de meeste reguliere artsen het vaak op een ander ziektebeeld gooien.
Soms in onwetendheid en soms zelfs bewust omdat ze niet met die vreselijk moeilijk te behandelde bacterie te maken willen hebben.
Of zoals er vaak behandeld wordt met 4 weken A.B. dat ze dan zeggen dat het klaar is! Terwijl daarna de klachten dubbel zo hard weer naar boven komen.
Ik had al jarenlang een orthomoleculair-therapeut die mijn behandelde voor andere aandoeningen. Totdat ik een jaar of 2 niet meer bij hem was geweest. Mijn behandeling sloeg aan ik had ook mijn middelen hiervoor gekregen en wist wat ik moest innemen.
Dat ging een tijdlang goed, totdat ik na 2 jaar dacht dat ik weer erg achteruit ging. De migraines kwamen vaker mijn B12 behandeling daar merkte ik niet veel meer van, terwijl ik toch 2x per week een B12 injektie kreeg. Ik had er allang weer bovenop moeten zijn, maar ik leek ineens erg achteruit te hollen. Dus na 2 jaar ben ik weer naar hem teruggegaan. En daar constateerde hij de borrelia-bacterie. Inmiddels had hij daar de apparaten voor.
Dus mijn aandoeningen hadden nu een naampje gekregen! Ik was blij want nu zou het wel snel over gaan, dacht ik.......
We zijn gelijk begonnen met de alternatieve kuren. Bioresonantie-Kaardebol- een Lymekuur met alles erin van Echinacea totaan sterke vitaminekuren en een magnesium citraat, eerst in injektievorm, later met tabletten.
Nu is daar Cat's Claw bijgekomen en een detox. Ook heb ik nog afgewisseld met ozon-therapie. Dus ik heb alles zo'n beetje gehad, steeds afwisselend om de bacterie af te leiden, zodat deze niet resistent word, of zich verstopt. Ja daar heeft dat monster
een handje van.Ik doe het er aardig goed op, al is het een erge lange weg die nu al zo'n 2 jaar duurt. Maar het is voor ongeveer 60 % weg. Al moet ik oppassen want de overige 40 % zit er nog en kan net zo hard weer terugkomen.
Dus ik moet alert blijven en zuinig omspringen met mijn energie.
Als ik over mijn grenzen ga (dat doe je als snel als je een goede dag hebt) dan is het weer een paar stappen terug en duurt het lang eer ik weer op het oude niveau ben. Dus eigenlijk erg jammer.
Maar ja wat is te ver? Dat merk je pas achteraf.....en ik trap er elke keer weer in!
Ikzelf heb nu bepaalde dingen aanvaard, en dat houd in dat ik me niet meer blind staar op algehele genezing. Als dat er wel van komt is dit mooi meegenomen. In iedergeval ga ik door met deze behandelingen. Dit is vol te houden, en zodra ik herxheimers krijg ga ik met de dosering terug.
Ik weet wat ik slikken en prikken moet en daar hou ik me aardig aan. Alles went op den duur, het hoort nu al bij mij. Ik heb een potje met pillen flesjes en injektiebenodigheden klaarstaan, en het groeit er komen steeds meer jonkies bij....
