25 januari 2017
Ontgoocheld over uitspraak Q-koorts: 'We zijn allemaal zo veel kwijtgeraakt' http://www.rtlnieuws.nl/nederland/ontgo ... ijtgeraakt
Ontgoocheld over uitspraak Q-koorts: 'We zijn allemaal zo veel kwijtgeraakt'
Q-koortspatiënt Linda Beckman is ontdaan door de uitspraak van de Haagse rechtbank, die vanochtend bepaalde dat de overheid niets te verwijten valt na de uitbraak van de gevreesde infectieziekte in 2007. "Nergens hingen borden. Hoezo is er genoeg gewaarschuwd?"
Beckman (49) kreeg de ziekte in 2009 na een fietsrit door het gebied waar Q-koorts heerste. Vooral in streken op het platteland waar veel geitenhouderijen zijn, maakte Q-koorts slachtoffers. Ze woont zelf in Eindhoven. "Hier in de buurt waren geen besmette bedrijven. Die stonden vooral in het buitengebied."
Geen waarschuwingsborden
Ze staat ervan te kijken dat de rechter nu zegt dat de overheid destijds voldoende heeft ondernomen om mensen attent te maken op de ziekte. Want dat is echt onjuist, zegt ze. "Ik kan me niet voorstellen dat ik als weldenkend, enigszins intelligent mens een gebied was binnengefietst waar een bord stond met de waarschuwing: dit is besmet terrein."
Voor zover de overheid maatregelen nam, kwamen die veel te laat, zegt ze. "Er werd gedaan alsof Q-koorts een nieuw verschijnsel was en alsof het daarom allemaal zo lang moest duren. Maar ik kan je de krantenknipsels uit de jaren 50 laten zien waarin de symptomen worden opgenoemd. Q-koorts is echt niet nieuw, alle verantwoordelijken wisten dat het levensgevaarlijk is."
Vechten tegen de staat
De bijna driehonderd patiënten die de zaak tegen de overheid aanspanden, gaan nu in hoger beroep. "Als je niet strijdt, zul je niet winnen", zegt Beckman. "Ik had al wel het idee dat vechten tegen de staat heel lastig zou worden. Daarom had ik misschien ook niet verwacht dat wij in het gelijk gesteld zouden worden. Maar ik had het zeker wel gehoopt. Nou, die hoop op een goede afloop is nu wel gehalveerd."
Ze vindt het moeilijk om te geloven dat de staat iedere aansprakelijkheid van de hand wijst. "Ik ben continu vermoeid, mijn oude baan krijg ik nooit meer terug, mijn zorgkosten zijn torenhoog. Maar er zijn lotgenoten die nog veel meer zijn kwijtgeraakt: hun huis, hun bedrijf. Sommigen kunnen de opleiding van hun kinderen niet betalen. Ergens diep in me wil ik er toch van uitgaan dat mijn overheid het hart op de goede plaats heeft. Dat voor onze problemen een oplossing getroffen kan worden, ook financieel."
'Economisch belang woog het zwaarst'
Waar Beckman graag erkenning voor wil, is dat het economische belang zwaarder heeft gewogen dan de volksgezondheid. "Boeren hebben hier ook zeker hun aandeel in. Maar de overheid had toch ook gewoon postcode en huisnummer van getroffen bedrijven bekend kunnen maken? Dan hadden wij geweten: daar moet je dus 10 kilometer vandaan blijven. Zo simpel ligt het."
Beckman probeert intussen vooruit te kijken, zo goed en zo kwaad als dat gaat. "Er zijn ook wel mooie dingen uit voortgekomen, hoor. Ik heb geweldige vrienden overgehouden aan het contact met lotgenoten. Mensen met wie het heel goed klikt. Als je dan bij elkaar zit, heb je het niet over: ik heb zo'n pijn hier en ik heb zo'n pijn daar. Dan gaat het over: wat zou ik eraan kunnen doen? Dat helpt echt."